Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Η παρουσία μου δεν τον πείραζε...


...η όψη του ήρεμη και φιλική......κάθε τόσο όμως, έριχνε κλεφτές ματιές γύρω του, σα να φοβόταν ότι κάτι δυσάρεστο θα συμβεί.
Ύστερα σηκώνονταν και βημάτιζε νωχελικά, καπνίζοντας το ένα τσιγάρο απάνω στο άλλο, σα να ήθελε να χορτάσει τις φλέβες του νικοτίνη και τα πνευμόνια του με καπνό.
Κάπου κάπου σφύριζε αδιάφορα ένα σκοπό που κάτι μου θύμιζε, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ το τραγούδι.
Όταν κάποια στιγμή ήμουν σίγουρος πως θα έφευγε πια, τον πλησίασε κάποιος με γρήγορο βήμα και στάθηκε απέναντί του.
Δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν, άλλα δεν είπαν πολλές κουβέντες.
Τέλος, μια χειραψία έβαλε φινάλε στη συνάντηση και οι δυο τους έφυγαν γρήγορα γρήγορα παίρνοντας αντιθέτους δρόμους.
Αυτό είναι ( είπα δυνατά) "η μοναξιά του σχοινοβάτη" λες και με ρώτησε κάποιος ποιος ήταν ο σκοπός που σφύριζε ο τύπος πριν λίγο.
Έφυγα σιγοτραγουδώντας.........
.......είδα πολλούς που ζήσανε για πλακά, είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά............



τσίου.....

3 σχόλια:

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Τη ζωή,όπως και να την πάρεις τελικά,Καραφλοκότσυφά μου,νομίζω πως στο τέλος την πληρώνεις ακριβά:)...
Αχ,η ζωή....
Σου έυχομαι ένα χαμογελαστό σ/κ και σου στέλνω ένα ζεστό φιλί:))

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Δεν είναι πάντα έτσι ψυχούλα...μερικές επιλογές δεν έχουν προοπτική.
Κάποιες άλλες που έχουν,θέλουν γόνιμο έδαφος για να αποδώσουν...
Ωστόσο το να λεμέ ότι στο τέλος πάντα την πληρώνουμε ακριβά ,είναι σαν να γκρινιάζουμε για το τέλος μιας ταινίας.
Νομίζω πως αν η πορεία μας είναι"καλή" (όσο σκληρή κι αν φαίνεται κάπου κάπου)
Το τέλος θα είναι καλό.

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Θα επανέλθω έστω και καθυστερημένα για να πω τον πόνο μου!!
Αυτό το ποστ περιγράφει μια λάθος επιλογή και μια αγοραπωλησία ναρκωτικών.
Αγνοήθηκε ( όχι ότι το είδαν και πολλοί)
Σκέπτομαι όμως γιατί?
δεν μας ενδιαφέρει το θέμα, η γιατί είναι ένα ζήτημα που καίει όπως και να το πιάσεις?
Το λοιπόν...αυτά!!!!