Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

ο καλός ο λύκος...

μ'αυτα και μ'αυτα...τι μου ήρθε τώρα στο μυαλό..... (μονολόγησε ο κότσυφας και ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πονηρό του ράμφος)
-Ελα...πεσ'το karaflokotsifa, έτσι κι αλλιώς θα το πεις τώρα που έκανες πρόλογο(είπε η κουκουβάγια και ξεκαρδίστικαν όλοι απο τα γέλια)
-Αν δεν θέλετε, δεν πειράζει.....(είπε το κοτσύφι τάχα πειραγμένο από τα γέλια των φίλων του)
-Έλα μην κάνεις τον δύσκολο karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια)....λεγε!!!
-Ήταν τότε που γνώρισα τον λύκο...τον καλό τον λύκο!!
-Τον λύκο???
-Έτυχε να περάσω από ένα φιλαράκι μου....ένα κοτσύφι της πόλης, τον Άρη.....ας τα πάρουμε απο την αρχή όμως.........Όταν έφτασα στην πόλη έψαχνα τον φίλο μου που σας είπα.
Κάθε φορά που τον έβρισκα, ήταν έτοιμος να φάει μια σκουλικοσαλάτα ή την έψαχνε σε κάποιο πάρκο της πόλης.
Εκείνη την μέρα, είχα περάσει απο όλα του τα στέκια και δεν τον είχα πετύχει σε κανένα απο αυτά.
Πολύ περίεργο, γιατί η μέρα ήταν χαρά Θεού και αυτό από μόνο του ήταν ένας σοβαρός λόγος,για μια δροσερή σκουλικοσαλάτα...τελικά τον βρήκα πάνω σε μια νεραντζιά, να μιλάει σ'ενα σκυλάκι...ένα άσπρο σκυλάκι με μαύρες βούλες, που στέκονταν ακριβώς από κάτω.
Είχαν απορροφηθεί από αυτά που έλεγαν και άργησαν πολύ να καταλάβουν πως τους παρακολουθούσα χωρίς να μιλάω για αρκετή ώρα.
Κάποια στιγμή που το βλέμμα του έπεσε πάνω μου...αρχικά σάστισε και μετά φώναξε δυνατά:
-Κaraflokotsifa!!!!!!!!!!! Δεν το πιστεύω.....είσαι ώρα εδώ?
-Όχι και τόσο για να βγάλω άκρη απο αυτά που λέγατε αλλά, αρκετό για να καταλάβω πως κάτι σε απασχολεί φίλε μου.
-Να σου συστήσω πρώτα πρώτα τον φίλο μου από δω...είναι ο mari και είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του χωριού,είπε ο Άρης το κοτσύφι (και μου έδειξε ένα άσπρο σκυλάκι με μαύρες βούλες, τον mari, όπως τον ήξεραν όλοι.)
-Σε έψαχνα σε όλη την πόλη παλιόφιλε (είπα) σχεδόν ανησύχησα....τι τρέχει???
-Ήρθες σε δύσκολη στιγμή karaflokotsifa....o Θεός σε έστειλε για να βοηθήσεις...ήρθες την κατάλληλη στιγμή.
-Χαίρω πολύ karaflokotsifa (είπε το σκυλάκι) έχω ακούσει τόσα πολλά για σένα.
-Ελπίζω να είναι καλά αυτά που άκουσες....
-Μα ναι...(είπε το σκυλάκι) ο Άρης μου έχει μιλήσει για τις περιπέτειες σας και συμφωνώ...ήρθες την κατάλληλη ώρα να με βοηθήσεις.
-Ευχαρίστως να το κάνω άλλα πρέπει πρώτα να μου πείτε δυο λόγια για την υπόθεση
-Άκου πως έχουν τα πράγματα karaflokotsifa γιατί ο Άρης τα ξέρει από πρώτο χέρι....

-ΤΣΊΟΥ......

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η επιστροφή

Η πρώτη επαφή είχε γίνει με όλους όσους ήθελαν να αλλάξουν...και αφού ήταν δύσκολο να κάνουν τους άλλους να ακολουθήσουν το ρεύμα γιατί είχαν βολευτεί ή γιατί φοβόντουσαν την αλλαγή,έκαναν ένα μονοπάτι για όλους.
-Δηλαδή? σαν να λέμε άνοιξαν τον δρόμο karaflokotsifa? (ρώτησε η τσουκνίδα)
-Αυτό ακριβώς έκαναν.
-Και πως το έκαναν αυτό?
-Οι καταπιεστές των ανθρώπων είχαν φτιάξει τους κανόνες στα μέτρα τους. Είχαν δώσει στους ανθρώπους να καταλάβουν πως αυτοί αποφάσιζαν ψηφίζοντας, άλλα είχαν φροντίσει να υπάρχουν μόνο δικοί τους άνθρωποι σε όλα τα κινήματα...κόμματα όπως τα έλεγαν οι άνθρωποι.
-Δηλαδή...σαν να λέμε όλα τα κόμματα ήταν στο...κόλπο? ήταν δικά τους??? (ρώτησε ο παπαγάλος)
-Ναι φίλε μου καλέ...όλα τα κόμματα ήταν δικά τους...έτσι έκαναν ότι ήθελαν και οι άνθρωποι δεν είχαν καμιά τύχη...γιατί ότι και αν ψήφιζαν οι άνθρωποι, αυτοί έκαναν αυτό που ήθελαν να κάνουν.
Κάποιες φορές έσπρωχναν τους ανθρώπους στο να αλλάξουν την γνώμη τους, γιατί έτσι θα περνούσαν ότι ήθελαν, με μικρότερο γι αυτούς κόστος...και αυτό γίνονταν πάντα.
-Και πως άλλαξε αυτό κότσυφα? Πως άνοιξαν τελικά το μονοπάτι??? (ρώτησε ξανά ο παπαγάλος)
-Αφού όλοι στην πολιτική σκηνή ήταν δικοί τους και ελεγχόμενοι,έφτιαξαν μια νέα παράταξη, ένα νέο κόμμα, με σκοπό να αλλάξουν τους κανόνες και να έρθουν νέοι άνθρωποι να δουλέψουν για το καλό της χώρας και του συνόλου. Άνθρωποι απλοί και όχι επαγγελματίες πολιτικοί.
Άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης άλλα και άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, άφησαν για λίγο τις δουλειές τους και ασχολήθηκαν με την χώρα τους.
Επιστρατεύτηκαν νομικοί και οικονομολόγοι και ετοίμασαν την νέα τάξη πραγμάτων. Έφτιαξαν ένα κόμμα και ένα μονοπάτι που δεν θα εξαρτιόνταν από έναν μόνο άνθρωπο ηγέτη,άλλα θα μπορούσε να προχωρήσει μόνο του, γιατί κι άλλες φορές όταν κάποιος ήθελε να αλλάξει τα πράγματα τον έκαναν δικό τους με τον ένα η τον άλλο τρόπο η...τον εξαφάνιζαν από τον δρόμο τους.
-Και πως έγινε αυτό? Τι άλλαξαν τελικά? (ρώτησε η τσουκνίδα τον κότσυφα)
-Το νέο αυτό κίνημα ήταν για τον λαό από τον λαό και ο λαός θα είχε πάντα λόγο για ότι απασχολούσε την χώρα του ψηφίζοντας.
Το κόμμα λοιπόν υποσχέθηκε, πως οι νόμοι πια θα ίσχυαν για όλους και φτιάχτηκε ένας νέος νόμος, περί ευθύνης υπουργών. Όλοι θα έδιναν λόγο για ότι έκαναν και θα δικάζονταν όπως οι απλοί πολίτες της χώρας. Αυτοί που είχαν χαντακώσει και προδώσει την χώρα, θα δικάζονταν.
-Και ποιος θα έκρινε ότι κάτι δεν πάει καλά για να γίνει έλεγχος, αν αυτό ήταν απαραίτητο?
(ρώτησαν ο παπαγάλος με την παπαγαλίνα με μια φωνή)
-Ο πρόεδρος της χώρας που και αυτός θα εκλέγονταν στο εξής και δεν θα ήταν διακοσμητικό στοιχείο πια.
Αυτός θα κινούσε τα νήματα όταν υπήρχε ανάγκη κατά την γνώμη του ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς η καλώντας τους πολίτες να ψηφίσουν.
Αυτά έπρεπε να αλλάξουν για να σωθεί η χώρα από τους προδότες και να γίνει το παράδειγμα για άλλες χώρες να ακολουθήσουν το μονοπάτι φίλοι μου.
-Τελικά τι έγινε karaflokotsifa? (ρώτησε η κουκουβάγια το κοτσύφι)
-Ελπίζω να τα κατάφεραν οι άνθρωποι φίλοι μου....γιατί δεν ξέρω τι απέγινε τελικά.
-Δεν ξέρεις??? (τσίριξε η τσουκνίδα ξαφνιασμένη από αυτό που άκουσε τρομάζοντας τους όλους)
-Δεν ξέρω...θυμάμαι όμως ότι ενώ καθόμουν σε ένα πάρκο και κοιτούσα τα δέντρα, είδα ένα κοτσύφι....εκείνη την στιγμή τα θυμήθηκα όλα...ποιος ήμουν και ξαφνιάστηκα με αυτή την διαπίστωση μου. Κάθισα την υπόλοιπη ήμερα και σκεφτόμουν ποιος ήμουν τι έκανα και άλλα πολλά. Αργά το βράδυ αποκαμωμένος, κοιμήθηκα με αυτές τις σκέψεις και όταν ξύπνησα όλα είχαν αλλάξει...
-Τι άλλαξε παλιόφιλε? (ρώτησε η κουκουβάγια)
-Εγώ άλλαξα...δεν ήμουν πια άνθρωπος....άλλα κοτσύφι.
-Αρκετό καιρό μας έλειψες karaflokotsifa.....επιτέλους...καλώς ήρθες και πάλι στο δάσος μας και στην φωλιά σου (είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας με νόημα)

-Ε...τότε...τσίου!!!!!

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Αλλαγή εδώ και τώρα...


....μόνο αυτό θα μας σώσει,είπε δυνατά την σκέψη του και την άκουσαν στα πέρατα του κόσμου ... έτσι απλά...μαγικά.
-Τότε κατάλαβε πως δεν ήταν μόνος του karaflokotsifa? (ρώτησε η παπαγαλίνα)
-Όχι...τότε αποφάσισε να δώσει την μάχη του. Να ενώσει τις δυνάμεις του με όποιον ήθελε να πολεμήσει μαζί του για τα ίδια ιδανικά.
-Έγινε πόλεμος δηλαδή karaflokotsifa? (ρώτησε η τσουκνίδα με φωνή τρεμάμενη)
-Ο πόλεμος είχε αρχίσει πολύ πριν...τότε θα δίνονταν οι σημαντικότερες μάχες όμως...και όλοι τους ήταν έτοιμοι για ξεσηκωμό...όλοι ήθελαν αλλαγή και κάποιοι θα τολμούσαν να βάλουν τα στήθη τους μπροστά.
-Έτσι δεν γίνετε πάντα karaflokotsifa? (ρώτησε η τσουκνίδα το κοτσύφι)πάντα κάποιοι κάνουν την αρχή και αυτούς θυμάται ο ιστορικός.
-Τις περισσότερες φορές την ιστορία την γράφουν όπως τους συμφέρει φιλενάδα (είπε ο κότσυφας)
αυτή τη φορά, θα την έγραφαν μόνοι τους για να είναι σίγουροι...η θα πέθαιναν πολεμώντας.
-Μόνο έτσι είσαι πλάσμα ελεύθερο...και ζωντανό ούτως η άλλος (είπε η κουκουβάγια κουνώντας το κεφάλι της)
-Και τι έγινε τελικά karaflokotsfa? (ρώτησε ο παπαγάλος)μεγάλος χαμός? Έπεσαν πολλά κορμιά?
-Όχι φίλε μου...αυτό που έπεσε ήταν οι...μάσκες
-Δηλαδή? (ρώτησαν όλοι σχεδόν με μια φωνή)
-Το δυσκολότερο όλων ήταν να βρεθεί μια επικοινωνία...μια συνεννόηση με αυτούς που ήθελαν και μπορούσαν...
Γιατί πολλά πλάσματα δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν απο το καθεστώς, διότι κάποιοι είχαν πάρει κομμάτια απο την πίτα και οι περισσότεροι από αυτούς τα ψίχουλα και ήταν δύσκολο να .... ξεβολευτούν οι πολλοί και να δώσουν την πίτα πίσω οι λίγοι.
-Και πως το κατάφεραν αυτό? πως έπεσαν οι μάσκες? (ρώτησε ο παπαγάλος)
-Αλλάζοντας τους κανόνες φίλε μου...αλλάζοντας τους κανόνες.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

τα κατάφερε?.....



...κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω...(είπε ο karaflokotsifas)η αλήθεια είναι πως προσπαθούσε να ζήσει σε μια εποχή που όλα κατέρρεαν τριγύρω του... που όλοι έψαχναν να πιαστούν από κάπου...


Περπάτησε στη γη σε μια εποχή... απάνθρωπη... θύμα μια μεγάλης συνωμοσίας,που σχεδιάστηκε πολλά χρόνια πριν γεννηθεί,από ανθρώπους γρανάζια, μιας μηχανής τερατόμορφης...που θέλει να τα κατατροπώσει όλα στο διάβα της,κρατώντας για τον εαυτό της τα λάφυρα από τις μάχες....
Μια συνωμοσία με πολλά θύματα...υπερήλικες κυρίως και παιδιά που ζουν υπό δουλεία σε έναν κόσμο...υποθετικά ελεύθερο και δημοκρατικό.
Μια εποχή που τα θύματα ήταν περισσότερα απο κάθε άλλη φορά και η κοροϊδία έμοιαζε με φάρσα πεντάχρονου παιδιού,όχι με αφέλεια, άλλα με διαβολική κάκια.Είχε την κακή τύχη να ζήσει σε μια εποχή που η ηλιθιότητα είχε νικήσει, φαινομενικά τουλάχιστον και ολα οδηγούσαν σε αδιέξοδο για την πλειοψηφία της χώρας.
Ποτέ στο παρελθόν τόσοι λίγοι δεν ειχαν κοροϊδέψει τόσο πολλούς...και αυτός ήταν εκεί ετοιμος να βοηθήσει και να βοηθηθεί...να αγωνιστεί και να νικήσει....μέσα απο μια απάνθρωπη καθημερινότητα, σε ένα στημένο παιχνίδι με τους κανόνες φτιαγμένους στα μέτρα του αντιπάλου.
Και τότε ανακάλυψε πως δεν ήταν μόνος του...υπήρχαν κι άλλοι σαν κι αυτόν...και ήταν πολλοί...

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Η αλήθεια όμως ήταν διαφορετική...

...μέρα με την μέρα έχανε τις δυνάμεις που είχε αποκτήσει με τόσο κόπο....έχανε την θέση του απο την κλίμακα και όμως...δεν τον ένοιαζε καθόλου.....είχε βλέπεις αλλού το μυαλό του...ετσι ο νους αδυνάτισε και η λάμψη έγινε φως...και κάποια στιγμή το φως έσβησε.
-Έσβησε??? Εντελώς??? (ρώτησε η τσουκνίδα)
-Δυστυχώς όχι...άλλα με το φως που του έμεινε έφτανε ίσα ίσα για να μην σκοντάφτει..... και κάπου κάπου...δεν έφτανε ούτε γι αυτό.
Τότε ανακάλυψε πως ήταν ξανά χωρίς δυνάμεις...και τις είχε ανάγκη περισσότερο απο ποτέ.
Ωστόσο δεν το έβαλε κάτω.
Αποφάσισε να παλέψει με οτι είχε...και να προσπαθεί παράλληλα να επανέλθει στο επίπεδο που ήταν παλιά....με οτι αυτό συνεπάγεται....
-Και τα κατάφερε karaflokotsyfa? (ρώτησαν ταυτόχρονα η τσουκνίδα με τον παπαγάλο)
-Τσίου....

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Η μαγεία που χάθηκε

...Τώρα για άνθρωπο μιλάμε...ή για τον καραφλοκοτσυφα? (Ρώτησε ο παπαγάλος με απορία)
-Μην είσαι τόσο βιαστικός (αποκρίθηκε ο κότσυφας) όλα στην ώρα τους παλιέ μου φίλε.
Που είχαμε μείνει?
-Ότι στο τέλος μπορεί να μην ήταν αυτός που είχε απαντήσεις για όλα...άλλα είχε όλες τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που ο ίδιος είχε κάνει........... (απάντησε η κουκουβάγια)
Α!!! ναι.....ωστόσο για να μπορέσει να καταλάβει το μάθημά του έπρεπε να φτάσει στο τέλος...
Για να φτάσει όμως στο τέλος, πέρασε από σαράντα κύματα.
-Κάτι μου θυμίζει αυτό (είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας με νόημα)
-Ο δρόμος του μοιάζει με όλων των άλλων...γι αυτό...(είπε ο καραφλοκότσυφας)...αφού έκανε τα πάντα για να φτάσει κάπου....όταν τα κατάφερε...ξαναγύρισε πίσω...έτσι απλά χωρίς κανένα λόγο.
-Τι είχε καταφέρει καραφλοκοτσυφα? (ρώτησε η τσουκνίδα το κοτσύφι)
-Είχε βρει την εσωτερική του γαλήνη....είχε έναν άλλο τρόπο να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους...ακόμα και με τα πλάσματα που δεν είχε την ίδια γλώσσα επικοινωνίας ... δέντρα, πουλιά,γατιά,σκυλιά....τα πάντα...όλα γύρω του ήταν αρμονικά!!!
-Αυτό μοιάζει σαν μαγεία.... (ψέλλισε ο παπαγάλος)
-Και είναι σαν μαγεία φίλε μου....μια δύναμη που όλα τα πλάσματα κατέχουν άλλα...δεν το γνωρίζουν...η ακόμα χειρότερα, δεν πιστεύουν στην μαγεία και έτσι χάνουν αυτή τους την δυνατότητα.
Είχε καταφέρει από κάποια στιγμή και μετά,να φτάνει μια σκέψη του για να έχει οτιδήποτε ήθελε.
Αρκούσε να σκεφτεί πως κάτι έπρεπε να γίνει...και αυτό γίνονταν.
Έτσι απλά.
-Μπορούσε να σκεφτεί απλά δηλαδή να σπάσει το φτερό του ο κόρακας και έσπαγε? (ρώτησε ο παπαγάλος)
-Δεν ξέρω...γιατί δεν είχε σκεφτεί κάτι αρνητικό εκείνη την εποχή...δεν έκανε αρνητικές σκέψεις άρα ούτε και πράξεις αρνητικές.
-Και τι τον έκανε να αλλάξει καραφλοκοτσυφα? (ρώτησε η κουκουβάγια)
-Η βεβαιότητα που είχε πως τελικά όλα ήταν αλήθεια....ότι αν κάποιος ήθελε μπορούσε να γίνει κυρίαρχος του εαυτού του....να μπει στο σωστό μονοπάτι και να γνωρίσει την αλήθεια και να ζήσει μ αυτή....ωστόσο αυτός ότι είχε καταφέρει, ήταν απειροελάχιστο μπροστά σε αυτά που μπορούσε και το γνώριζε.
Ωστόσο για να φτάσει ως εκεί είχε κοπιάσει πολύ...είχε δώσει τις μάχες του και είχε κουραστεί.
Έτσι αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα και σιγά σιγά σταμάτησε να κάνει αυτά που έκανε για να τα καταφέρει,έχοντας την βεβαιότητα,πως θα μπορούσε να επανέλθει αμέσως εκεί που είχε μείνει...