Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Η πρώτη πόλη

....Η γλυκιά δροσιά του δάσους με κάνει να νοιώθω τόσο όμορφα...Δεν χορταίνω να ακούω την γλυκιά μουσική του....μια μουσική με νότες φυσικές, με ήχους ζωντανούς....Με μια αρμονία μοναδική, μια μουσική τόσο ίδια, μα και τόσο διαφορετική !!! Θα μπορούσα να ζήσω για πάντα εδώ!!! (είπε ο karaflokotsifas στην κουκουβάγια που είχε βουτήξει το βλέμμα της στα νερά του καταρράχτη χωρίς να λέει κουβέντα)
Κάτι τέτοιες στιγμές σκέπτομαι πως μπόρεσα να ζήσω σε άλλα μέρη,χωρίς την ζεστασιά αυτού εδώ του δάσους...(συνέχισε το κοτσύφι με νόημα)
-Ξέρεις αυτό εδώ το δασός δεν είναι χτεσινό......(είπε η κουκουβάγια)Στέκεται εδώ.....πολλούς αιώνες φίλε μου!!!
Εδώ έχουν ζήσει πολλά πλάσματα πριν από μας και θα ζήσουν ακόμα περισσότερα όταν εμείς θα έχουμε φύγει από δω...(απάντησε η κουκουβάγια,χωρίς να πάρει το βλέμμα της από τον καταρράκτη)
-Το ξέρω...(ψιθύρισε ο κότσυφας)....κάποτε...πριν από...3.000 χρόνια, ζούσα σε ένα παρόμοιο δασός μ αυτό εδώ.
-Πριν πόσα χρόνια??? (ξεφώνισε ο παπαγάλος έκπληκτος)
-Πριν...2.965 χρόνια για την ακρίβεια...(είπε ο karaflokotsifas) και μου φαίνεται σαν χτες....
-Είσαι πολύ μεγάλος τελικά karaflokotsifa (είπε η τσουκνίδα για να τον πειράξει ) και δεν σου φαίνεται καθόλου!!!! Μια χαρά κρατιέσαι!!!
-Πως μπορείς και θυμάσαι καθαρά μια τόσο παλιά ανάμνηση? (ρώτησε ο παπαγάλος αγριοκοιτάζωντας την τσουκνίδα)
-Δεν μπορώ να το εξηγήσω...απλά συμβαίνει!!!
-Σίγουρα αυτή η εποχή είναι πιο παλιά από αυτήν που είχες ονειρευτεί πως ήσουν φίδι ε?
(ρώτησε η κουκουβάγια)
-Πολύ πιο παλιά.....τότε φίλοι μου δεν ήμουνα κότσυφας....τότε ζούσα με την μορφή του ανθρώπου....ήμουν άνθρωπος...
-Άνθρωπος??? (αναρωτήθηκαν όλοι με μια φωνή...όλοι εκτός την κουκουβάγια)
-Ναι, άνθρωπος...
-Μην σταματάς karaflokotsifa (είπε η παπαγαλίνα με κομμένη σχεδόν την ανάσα) μην μας αφήνεις στην αγωνία!!!
-Ωραία ...αφού το θέλετε δεν θα σας χαλάσω το χατίρι...Λοιπόν, πριν 3.000 χρόνια, τότε που είχα ανθρώπινη μορφή, ζούσα σε μια πόλη όμορφη,με ένα δάσος σαν κι αυτό εδώ,με γόνιμη γη και καθαρά ποτάμια. Την πόλη Αρίσταρχος...............ήμουν κυβερνήτης της πόλης αυτής.
Οι κάτοικοι άλλα κι εγώ αγαπούσαμε την πόλη μας και προσπαθούσαμε να την κάνουμε όλο και πιο όμορφη πιο γόνιμη και ψάχναμε τρόπους να επιβιώσουμε ειρηνικά ,σε αντίθεση με τις συνήθειες εκείνων των εποχών. Έτσι σιγά σιγά η πόλη έγινε μεγάλο εμπορικό κέντρο και τόπος που πολλοί άνθρωποι έρχονταν για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή...ένα καλύτερο μέλλον...
Πόλεμο δεν είχαμε γνωρίσει,εκτός από μια φορά που μας επιτέθηκε μια γειτονική πόλη τα πρώτα χρόνια...αυτή ήταν και η αφορμή για να ξεκινήσουμε να οργανώνουμε έναν δυνατό στόλο και μια στρατιωτική δύναμη που θα μπορούσε να αποκρούσει τον κάθε επίδοξο εισβολέα..
....

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Καλές διακοπές....

Κάπου εκεί δίπλα στο δάσος υπάρχει θάλασσα...το καλύτερο μέρος να κάνει τις διακοπές του ένα κοτσύφι...εκεί θα πάω κι εγώ..ελπίζω να σας λείψω...γιατί εσείς θα μου λείψετε σίγουρα
Ραντεβού εδώ,στο δικό μας δάσος !!!
Ελπίζω να είμαστε όλοι εδώ, ανανεωμένοι, δυνατοί και χαρούμενοι..
Καλά να περνάτε....

τσίου!!!!!!!!!!!