Η αυτοκρατορία...

-Δηλαδή....από ειρηνικός λαός που ήσασταν,μετά περάσατε στην απέναντι όχθη karaflokotsifa? Έπειτα από τον πόλεμο που σας έκαναν....κάνατε κι εσείς τα ίδια με τους άλλους?

(ρώτησε ο παπαγάλος που δεν πίστευε τα αυτιά του κι αυτά που άκουγε να του λέει το κοτσύφι)
-Όχι...το αντίθετο...απλά άλλαξα τρόπο σκέψης!!! Στην αρχή θεωρούσα πως οι άλλες πόλεις, βλέποντας ότι δεν έχουμε μεγάλη στρατιωτική δύναμη,δεν θα μας έβλεπαν σαν απειλή και δεν θα μας κτυπούσαν. Νόμιζα πως αν γινόμασταν μεγάλη δύναμη στο εμπόριο, θα είχαμε φιλικές σχέσεις με τους άλλους λαούς, καθώς θα τροφοδοτούσαμε τις πόλεις τους, με τα εμπορεύματα μας.
Μεγάλο λάθος...ευτυχώς το κατάλαβα γρήγορα...Φυσικά όταν έριξα το βάρος στην στρατιωτική μας δύναμη, παραμέλησα κατα κάποιο τρόπο το εμπόριο,άλλα σιγά σιγά δημιουργήσαμε μια αυτοκρατορία που είχε ένα πολύ μεγάλο παλάτι με δυνατές πόλεις,καθώς με την πάροδο του χρόνου δημιουργήσαμε αρκετές αποικίες.
-Και τι έγινε με την γειτονική πόλη που σας έκανε την επίθεση karaflokotsifa?(ρώτησε ξανά ο παπαγάλος)
-Μετά από λίγο καιρό αυτή η πόλη κατέρρευσε...οι πολίτες της άρχισαν να έρχονται στην δίκη μας πόλη για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Ήταν ζήτημα χρόνου όπως καταλαβαίνετε να την κάνουμε δίκη μας αποικία, χωρίς καν να πολεμήσουμε!!
-Είπες πως η σκέψη σου για μια ειρηνική πόλη που θα στηρίζονταν στο εμπόριο, ήταν λάθος...(είπε στον κότσυφα η κουκουβάγια)
-Ναι...έτσι αποδείχτηκε τελικά!!!!
-Και ποια ήταν η μετέπειτα πολίτικη σου karaflokotsifa, αφού όπως λες, ήταν λάθος να θέλεις να ζήσεις ειρηνικά τα χρόνια εκείνα?
-Τώρα το θέτεις σωστά...(είπε το κοτσύφι στην κουκουβάγια)...άλλαξε η πολιτική μου και όχι η φιλοσοφία μου. Απλά σε εκείνους τους καιρούς, για να ζήσεις ειρηνικά έπρεπε να μπορείς να αντιμετωπίσεις τους εχθρικούς λαούς...και γιατί όχι? να τους προκαλείς δέος, για να μην τους περνάει καν απ' το μυαλό η ιδέα να κάνουν πόλεμο μαζί σου!!!!
Με τον καιρό λοιπόν η αυτοκρατορία μου γίνονταν όλο και πιο ισχυρή και αυτοδύναμη και οι προτάσεις για να γίνω σύμμαχος άλλων αυτοκρατοριών έφταναν η μια πίσω από την άλλη!!!
Ωστόσο η διάθεση που είχα για την φιλοσοφία και ο χρόνος που διέθετα για να φιλοσοφήσω όλο και λιγοστεύε!!!
Με είχε απορροφήσει κατά κάποιο τρόπο το δαιμόνιο του στρατηγού και το πως να καταστήσω την αυτοκρατορία μου δυνατή,μιας και έτσι πίστευα ότι θα μπορούσα να δημιουργήσω συνθήκες ειρηνικές για τους πολίτες μου!!!
Παρόλα αυτά η ψυχή μου ακόμη δεν είχε σκληρύνει όσο των άλλων και αυτό που κοιτούσα ήταν να αποφεύγω τους πολέμους όταν αυτό ήταν εφικτό!!!
Κάποια στιγμή ήρθε μια πρόταση από κάποιον κυβερνήτη, που ήταν αρχηγός σε μια συμμαχία και με καλούσε να πάω κι εγώ μαζί τους.
Η φιλοσοφία του έμοιαζε με την δική μου...ήταν ειρηνικός, άλλα και έτοιμος να υπερασπιστεί το δικαίωμά του στην ειρήνη...έστω κι αν έπρεπε να πολεμήσει ανελέητα για να το καταφέρει αυτό....
Εκείνα τα χρόνια ,ήταν που γνώρισα ένα φίλο, που η ζωή μας έκανε να ανταμώνουμε σε όλη την τροχιά του χρόνου...τον Πανόπτη.
Το συζήτησα μαζί του λοιπόν και κατάλαβα ότι μια ένταξη σε μια τέτοια συμμαχία, ήταν κάτι που θα ωφελούσε τους πολίτες μου και έμενα.Μια συμμαχια δυνατή,άλλα και ειρηνική!!!
Τότε λοιπόν, πήρα την απόφαση να βάλω την αυτοκρατορία μου στην συμμαχία αυτή...κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι ήταν αυτό που ζητούσα τελικά...ίσως να ήταν και το όνομα της συμμαχίας που με έκανε να σκεφτώ ετσι....
-Και ποιο ήταν το όνομα της karaflokotsifa? (ρώτησε η τσουκνίδα)
-Θάλασσα...θάλασσα ήταν το όνομά της.....