Ήταν μια δοκιμασία....

....από αυτές που δεν μπορείς να τις αποφύγεις για πολύ καιρό...και που όσο τις αποφεύγεις, μεγαλώνει και ο βαθμός δυσκολίας τους, σε ότι αφορά τον χειρισμό τους.
Είναι φορές που αφήνουμε κάποια προβλήματα χωρίς να τους δίνουμε μια λύση.......τα κλειδώνουμε μέσα μας και τα αφήνουμε εκεί, λες και θα λυθούν ή θα ξεχαστούν και θα σβήσουν με κάποιο μαγικό τρόπο από μόνα τους.
Κάποια από αυτά δεν είναι τόσο σημαντικά και δεν έχουν άμεση επίδραση στην καθημερινότητα μας. Έτσι μας δίνεται η εντύπωση πως μπορούμε να τα αφήνουμε εκεί χωρίς πρόβλημα, μεταθέτοντας σε μελλοντικό χρόνο την επίλυσή τους.
Στην πορεία όταν προκύψουν κάποια άλλα παρόμοια προβλήματα, τα προσθέτουμε με τα προηγούμενα με σκοπό να τα λύσουμε όλα μαζί κάποια στιγμή.
Φυσικά κάποιες φορές στην ζωή τα προβλήματα έρχονται όλα μαζί...μικρά και μεγάλα!!!
Τότε δίνουμε προτεραιότητα στα μεγαλύτερα και αφήνουμε τα μικροτέρα για αργότερα, όταν θα έχουν ηρεμήσει λίγο τα πράγματα.
Έτσι κάποια στιγμή αυτά τα μικροπροβλήματα γίνονται ένα τεράστιο πρόβλημα. Μια θάλασσα φουρτουνιασμένη με πολλά κύματα που μπορεί να μας πνίξει!!!
Βέβαια υπάρχουν πολλές δικαιολογίες, για τους λόγους που μας οδηγούν να ενεργούμε κατά αυτό τον τρόπο. Όποιος και αν είναι ο λόγος όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.
Έτσι και γω.....βρέθηκα σε μια βάρκα, μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, που με το κάθε της κύμα προσπαθούσε να με αναποδογυρίσει.
Το αστείο είναι πως δεν με ένοιαζε ότι κινδύνευα να πνιγώ...αλλά ότι θα με κατάπινε μια φουρτούνα που εγώ δημιούργησα....βάζοντας κάθε φορά που είχα πρόβλημα, έναν βράχο στην κορυφή του βουνού, δίπλα στην θάλασσα.
Όταν μαζεύτηκαν πολλοί βράχοι, άρχισαν να πέφτουν με φόρα στην θάλασσα, σηκώνοντας τεράστια κύματα που η μικρή μου βάρκα, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει εύκολα.
Το αστείο είναι πως δεν φοβόμουν, άλλα ντρεπόμουν......ντρεπόμουν ότι στην πραγματικότητα θα πνιγώ σε μια γούλια νερό......
-Τα προβλήματα είναι από τα πολύτιμα δώρα της ζωής μας karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια στον κότσυφα που έδειχνε σαν να έχει περάσει ένας αιώνας από πάνω του)
Τα πλάσματα που δεν έχουν προβλήματα, ζουν μια ζωή μονότονη και βαρετή.
Αν θέλεις να ακμάζεις....αν θέλεις να προοδεύεις στην ζωή, δημιούργησε προβλήματα και δώσε τους μια λύση. Μετά ξανάκανε το ίδιο. Δημιούργησε προβλήματα και πάρε τα δώρα τους!!!
Αυτή την συμβουλή μου έδωσε η "Άλλη"....η κουκουβάγια που έρχεται κάθε χίλια χρόνια!!!
-Θέλεις να πεις ότι αυτό που έκανα ήταν σωστό δηλαδή??? (ρώτησε ο karaflokotsifas φανερά έκπληκτος άλλα και εκνευρισμένος, από αυτά που άκουσε να του λέει η κουκουβάγια)
-Μην αρπάζεσαι karaflokotsifa...(του είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας)...εγώ σου είπα πως τα προβλήματα, είναι δώρα όταν τους δίνουμε λύση. Εσύ έκανες το λάθος να το αγνοήσεις αυτό, αφήνοντας τα προβλήματα άλυτα για πολύ καιρό.
Έτσι μεγάλωνες τον βαθμό δυσκολίας για την επίλυσή τους από την μια πλευρά και έχανες τα δώρα τους από την αλλη.!!!Ωστόσο το δώρο που πήρες από αυτά δεν ήταν και μικρό.
Έτσι δεν είναι?
-Έτσι όπως το θέτεις τώρα δεν έχεις και άδικο... (είπε ο karaflokotsifas καθώς συνειδητοποίησε αυτά που του είπε η κουκουβάγια).... το σωστό είναι να αντιμετωπίζουμε την ζωή όπως μας έρχεται και να δίνουμε λύση στο κάθε πρόβλημα, όσο ασήμαντο και να φαίνεται αυτό, στην ώρα του. Τότε θα έχουμε πάρει και το δώρο που χει να μας δώσει το κάθε πρόβλημα...σωστά?
-Σωστά!!! (είπε η κουκουβάγια)
-Από την άλλη όσο ωραίο κι αν είναι να καθόμαστε και να απολαμβάνουμε την ζωή τραγουδώντας και πετώντας εδώ κι εκεί, πρέπει να δημιουργούμε διάφορες δραστηριότητες ωφέλιμες, έστω κι αν αυτές έχουν κάποια δυσκολία για να επιτευχθούν. Τότε μπορούμε να πάρουμε τα δώρα από τα προβλήματα που δημιουργούμε...σωστά?
-Πολύ σωστά!!! (ξαναείπε η κουκουβάγια)
-Και δεν νομίζεις ότι με την απουσία μου τόσες μέρες, έχω γίνει αίτια να παραμελήσουμε κάποια θέματα που αφορούν όλους τους φίλους μας στο δάσος?
-Έτσι φαίνεται (είπε η κουκουβάγια γελώντας)
-Ωστόσο....αν σου ζητούσα να αρχίσουμε από αύριο, γιατί έχω όρεξη για παιχνίδι σήμερα τι θα έλεγες?
-Θα έλεγα ότι ειν....
-Αν σου έλεγα πως αυτό που θέλω πιο πολύ τώρα είναι να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και να παίξουμε μέχρι τελικής πτώσης....θα ήταν πολύ τραβηγμένο? (ρώτησε ο κότσυφας διακόπτοντας την κουκουβάγια)
-Αν με άφηνες....θα σου έλεγα ότι είναι πολύ καλή ιδέα karaflokotsifa. Δεν έχεις παρά να κάνεις μια βόλτα στο δάσος για να τους βρεις όλους.
Ξέρεις...όλοι οι φίλοι μας με ρωτούσαν με ενδιαφέρον, γιατί έφυγες ... που πήγες...ξέρεις!!!
Νομίζω ότι θα χαρούν να σε δουν ξανά. Οπότε...φύγε τι κάθεσαι?

-Ε...τότε....τσίου!!!!!!!!!!