Για λίγες στιγμές...

....επικράτησε μια σιωπή που δεν τολμούσε κανείς να σπάσει.
...............................................................................................
-Λοιπόν ? Τι λες karaflokotsyfa ? (Είπε η κουκουβάγια μετά από λίγο)
-Αυτή σου η ερώτηση με αποσυντόνισε λίγο....όχι ότι δεν με απασχόλησε
η ορθότητα της απόφασης, να ελευθερώσω το καημένο το πουλάκι.....
Άλλα να... είχα το μυαλό μου στον τρόπο που θα γίνει και όχι στο αν θα γίνει!
-Ναι άλλα δεν μου απάντησες ακόμα!!! Είναι φρόνιμο να το κάνεις αυτό, η δεν ειναι? (ξαναρώτησε η κουκουβάγια)
-Μόνο στο τέλος θα μπορέσω να απαντήσω με βεβαιότητα.
Υπάρχουν πολλές πλευρές σε αυτή την ερώτηση.
Μπορώ να σου πω όμως το σχέδιο που εχω στο μυαλό μου,
για να ελευθερώσουμε το πουλάκι.
-Ωραία karaflokotsifa σ ακούμε. Πες μας το σχέδιό σου!(είπε η κουκουβάγια)
-Όπως σας είπα το αγρόκτημα ειναι μόνο του στο δάσος, δεν έχει άλλους ανθρώπους εκεί κοντά.
Θα δράσουμε λοιπόν όταν φύγουν όλοι, με σχετική ασφάλεια....
-Θα δράσουμε??? (αναρωτήθηκε το dyosmaraki )
-Ποιους θα πάρεις μαζί σου karaflokotsifa? ( ρώτησε ο παπαγάλος με αγωνία )
-Θα χρειαστώ και την βοήθειά σου (είπε στον παπαγάλο ο κότσυφας) αν το θέλεις και μπορείς βεβαίως.
-Αν θέλω λέει??? Θέλωωωω!!!! Άλλα πες μου karaflokotsifa...
θα τα καταφέρουμε οι δυο μας, τι σχέδιο έχεις???
-Λοιπόν ακούστε με όλοι με προσοχή!!!
Θα πάω εγώ με τον παπαγάλο στο αγρόκτημα.Εσείς που θα μείνετε πίσω πρέπει να ετοιμάσετε μια ζεστή φωλιά στην κουφάλα του δέντρου.Πρέπει να εξασφαλίσουμε ένα ζεστό και ασφαλείς περιβάλλον για το φτωχό μας το καναρινάκι.
-Και πως θα ανοίξετε το κλουβί karaflokotsifa? (είπε το δυοσμαράκι με απορία)
-Όσο γι αυτό...νομίζω ότι το καλύτερό που εχω να κάνω ειναι να ακολουθήσω
την συμβουλή που μου έδωσε o vasilias tou dasous.Αυτό που με προβλημάτιζε περισσότερο από όλα, ήταν το ταξίδι της επιστροφής....Το καναρινάκι σίγουρα δεν θα τα καταφέρει μόνο του να πετάξει μια τόσο μεγάλη απόσταση,όταν μάλιστα αυτή ειναι και η πρώτη του απόπειρα για να πετάξει έξω από το κλουβί....Ωστόσο και σ αυτό βρέθηκε λύση!
-Τι λύση? Ποια λύση? Πως θα γυρίσετε πίσω?
(ρώτησαν ταυτόχρονα το δυοσμαράκι,ο παπαγάλος και η τσουκνίδα)
-Πετώντας....χα-χα-χα (αποκρίθηκε το κοτσύφι δίνοντας μια μη-απάντηση στην ερώτηση τους)
-Το σκέφτηκες καλά karaflokotsifa? Είναι ορθή αυτή σου η απόφαση,να ελευθερώσεις το καναρίνι? (Ξαναρώτησε η κουκουβάγια) Η ελευθερία δεν έχει την βόλεψη της ανελευθερίας.
-Καθώς με βασάνιζαν τέτοιες ερωτήσεις (είπε ο κότσυφας) έσκυψα μέσα μου και άκουσα απο τα βάθη της ψυχής μου μια φωνή να μου λέει....Να προσέχεις,κότσυφα μου!Η ελευθερία κρύβει πολλές παγίδες!Να όπως τώρα!Εσύ έχεις "σκλαβωθεί" στην ιδέα να προσφέρεις την ελευθερία στο καναρινάκι.Κι αν δεν τα καταφέρεις;Τι θα γίνει;Θα είσαι μια ζωή "σκλαβωμένος" σ' αυτήν την επιθυμία;Σ' αυτήν την σκέψη; Σκέψου το καλά!!! Βεβαιώσου πως θα μπορέσεις να δεχτείς το αποτέλεσμα όποιο κι αν ειναι αυτό....μετά δεν θα έχεις να σε φοβίζει τιποτα πια!!!
-Μπορείς να πεις τώρα πια ότι δεν σε φοβίζει τιποτα karaflokotsifa?
(τον ρώτησε η κουκουβάγια)
-η ψυχη μου το ξερει (είπε ο κότσυφας)
..................................................................................................
..................................................................................................
-Θα μπορέσεις να το κανείς? (ρώτησε ο karaflokotsifas τον παπαγάλο,καθώς κοιτούσαν από μια απόσταση ασφαλείας το αγρόκτημα)
-Σου το είπα τόσες φορές karaflokotsifa, σε όλους τους τόνους!!!
-Πες το μου άλλη μια φορά σε παρακαλώ στον τόνο που σου είπα...κανε την φωνή του ψηλού τύπου που έφυγε πρώτος από το σπίτι το πρωί!!!
-{Εεεεειιι....τρέξετε όλοι γρήγορα εδώ!!! Κοιτάξτε τι βρήκα!!!! } Εντάξει? (είπε ο παπαγάλος στον κότσυφα με περηφάνια) Καλά δεν το είπα?
-Τέλεια...άλλα πρόσεξε να μην σε δουν....και όπως είπαμε! Ραντεβού δίπλα στον καταρράχτη εντάξει φίλε μου καλέ?
-Εντάξει!!! Μην ανησυχείς , όλα θα πάνε καλά!
-Καλή επιτυχία (είπε ο κότσυφας) Ας το κάνουμε τώρα!!!
...............................................................................................
...............................................................................................
-Το ήξερα πως θα έρθεις....το ήξερα!!!Και ήρθες φίλε μου... δεν ξέχασες την υπόσχεσή σου!!!
(είπε το καναρίνι γεμάτο από χαρά άλλα και συγκίνηση στον karaflokotsifa, που κάθισε μπροστά ακριβώς στην πόρτα του κλούβιου και σκέφτονταν τι του είχε πει ο βασιλιάς του δάσους να κάνει-χαμογέλασε- του είπε-και η κλειδαριά θα ανοίξει-)
-Παραλίγο να ξεχασω τα λογια!!!(ειπε ο κοτσυφας) Ποια ήταν??? Α! Ναι.........λοιπόν......
τσίου-τσίου...τσίου-τσίου...τσίου-τσίουυυυυυυυυυυυυυυ (στο τελευταίο κελάηδισμα φώναξε τόσο δυνατά από την χαρά του καθώς άνοιξε η πόρτα, που ακούστηκε ως τον παπαγάλο που παρέσυρε εκείνη την στιγμή τους κατοίκους του σπιτιου όσο μακριά μπορούσε)
-Και τώρα? Τι κάνουμε τώρα? (ρώτησε το καναρίνι καθώς έβγαινε από το κλουβί του)
-Και τώρα φίλε μου θα πετάξουμε προς την ελευθερία!!! Είσαι έτοιμος γι αυτή την πτηση?
-Ναιιιιιιιι!!!! (απάντησε το χαρούμενο πουλάκι) Προς τα που θα πάμε?
-Ακολούθησέ με προσεχτικά. Πέταξε χαμηλά...έλα στο πλάι μου....φύγαμεεεεεεεε!!!
............................................................................................
............................................................................................
-Τι περιμένουμε τώρα? (ρώτησε ο παπαγάλος τον κοτσυφα) Γιατί δεν φεύγουμε για το δάσος?
-Σε λίγα λεπτά θα περάσουμε στο δεύτερο μέρος του σχεδίου.(είπε ο κότσυφας και στους δυο)
-Και ποιο ειναι αυτό karaflokotsifa? (Ρώτησαν με μια φωνή το καναρίνι με τον παπαγάλο)
-Θα δείτε μόλις φτάσει!
-Ποιος θα έρθει? (απόρησε ο παπαγάλος)
-Να τος!!! (είπε ο κότσυφας δείχνοντας τους ένα πλάσμα με ανθρώπινη μορφή)
Να σας συστήσω έναν...παλιό μου φίλο.Παιδιά από δω ο panoptis μας συνδέει μια φιλία 3000 χρόνων!!! Αυτός θα σε μεταφέρει (είπε στο καναρίνι) κοντά στο δάσος μας μιας και ειναι αδύνατο να κάνεις ένα τόσο μεγάλο ταξίδι πετώντας μαζί μας με ασφάλεια.Μαζί του έχει φέρει τροφή για τον νέο φίλο μας.Τόση που θα φτάσει για όλη του τη ζωή.Αν και είμαι σίγουρος πως σε λίγο καιρό θα σταθεί στα φτερά του και δεν θα μας έχει ανάγκη, για την τροφή του τουλάχιστον!
-Παιδιά χάρηκα πολύ που μπορώ να σας φανώ χρήσιμος (είπε χαμογελοντας ο πανόπτης)
-Είσαστε έτοιμοι ? (ρώτησε ο κότσυφας)
-Έτοιμοι (απάντησαν όλοι με μια φωνή)
-Ε! τότε .....τσίιιοοοοοοουυυυ...........