Στο δάσος...

...εδώ και μέρες η καθημερινότητα έχει αλλάξει στο δάσος, μιας και όλοι εδώ έχουν βάλει σκοπό τους, να κάνουν το καναρίνι να νοιώσει σαν το σπίτι του. Ακόμα και η τσουκνίδα λέει καλές κουβέντες...χτες κάποιος την άκουσε να του λέει πως το τραγούδι του ειναι ότι καλύτερο άκουσε στην ζωή της. Μήπως όμως δεν ειναι η αλήθεια αυτό? Το δάσος έχει τώρα κάτι το μαγικό....Το κελάηδισμα του καναρινιού έχει κάνει όλα τα πλάσματα να μαζεύονται κοντά για να απολαύσουν τα τραγούδια του νεόφερτου καναρινιού που τους έχει μαγέψει όλους!!! Ελεύθερο πια να κάνει ότι του αρέσει!!! Να τραγούδα τους σκοπούς που θέλει...να πετάει όπου του κάνει κέφι και να κάθετε όπου αυτό θέλει. Η περιπέτεια της απελευθέρωσής του ακόμη έντονα χαραγμένη στο μυαλουδάκι του...Πόσο μεγάλος ειναι ο κόσμος!!! Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο.Πόσο όμορφο ειναι να αφήνεσαι στο ρεύμα ενός θερμού ρεύματος του αέρα και να ταξιδεύεις πάνω του...αργά, μεχρι εκεί που μπορεί να σε πάει και μετά πάλι πάνω... ψηλά και από την αρχή ...το ίδιο και το ίδιο...Είχε δίκιο τελικά ο karaflokotsifas, που δεν έχανε καμιά θερμή πτήση!!! Και πόσους φίλους έκανε από την πρώτη κιόλας στιγμή που έφτασε ... όλοι τους είναι τόσο καλοί... Το πέταγμα ακόμη δεν το απολάμβανε όσο θα ήθελε... ήταν κλεισμένος μια ζωή σε ένα μικρο κλουβάκι βλέπεις και το να πετάει ήταν κάτι άγνωστο ως εκείνη την στιγμη.Τι ειρωνεία κι αυτό...Το τραγούδι του όμως δεν σταματούσε σχεδόν ποτέ. Μόνο όταν πετουσε σταματούσε να κελαηδά και όταν καταλάβαινε ότι ήταν ώρα για ύπνο. Δεν ήθελε εξάλλου να ενοχλεί με τα τραγούδια του τα πλάσματα του δάσους.Όμως το νανούρισμά του ήταν το τελευταίο που ακούγονταν πριν τον βραδινό ύπνο. Και το πρωινό του κελαηδησμα η πρώτη φωνή που ακούγονταν το πρωί!!! Θαρρείς και μ αυτό τον τρόπο προσπαθούσε να ξεπληρώσει την αγάπη των φίλων του για ότι έκαναν και κάνουν για αυτό! Η μέρα ξεκίνησε και σήμερα με τον ίδιο τρόπο...ένα μαγικό κελάηδισμα από το καναρίνι και όλοι σχεδόν τρέχοντας, να πηγαίνουν κοντά του για να το καλημερίσουν και να πιάσουν μια καλή θέση κάπου εκεί κοντά, για να ακούνε το τραγούδι του!!! Ο ήλιος έστελνε απλόχερα τις ζεστές του ακτίνες όπου μπορούσαν αυτές να περάσουν,μιας και η βλάστηση ειναι τόσο πυκνή στο δάσος! Τα νερά της λιμνούλας έλαμπαν σαν ασημένιο μεταξωτό σεντόνι που κυμάτιζε στον αέρα, που με δυσκολία μπορούσες να δεις για πολύ ώρα χωρίς να κουράσεις τα μάτια σου. Και τα λουλούδια ακόμη ειχαν στρέψει το πρόσωπό τους προς την μεριά που κάθονταν το καναρίνι και τραγουδούσε ένα τραγούδι που δεν είχε ξανά ακουστεί στο δάσος ποτέ.Κι όμως...πόσο οικείο φάνηκε σε όλους... σαν κάτι που έρχονταν από το χτες ...εδώ...τώρα...αυτή την στιγμή και τους καλούσε κάπου μακριά ...πολύ μακριά...
-Είσαι ο μόνος που δεν απολαμβάνεις το τραγούδι του καναρινιού karaflokotsifa η κάνω λάθος? Αμφιβάλω αν το ακούς να κελαηδά.......Τι σκέφτεσαι φίλε μου? Ποια σκέψη μπορεί να σε αποσπάσει από αυτό το θεϊκό κελάηδισμα ? ( είπε η κουκουβάγια στον κότσυφα χωρίς να πάρει στιγμη το βλέμμα της από το καναρίνι)
-Εεεε!!! Συγνώμη...τι είπες ? (ρώτησε ο karaflokotsifas την κουκουβάγια) Δεν σε άκουσα!
-Αυτό είπα κι εγώ!!! Ότι δεν είσαι εδώ karaflokotsifa!!! Ποια σκέψη μπορεί να σε πάρει μακριά,από αυτό το μαγικό τραγούδι του καναρινιού που έχει αιχμαλωτίσει όλο το δάσος μας?
-Μια ερώτηση........
-Μια ερώτηση? (έδειξε να απορεί η κουκουβάγια) Τι ερώτηση ειναι αυτή?
-ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΚΆΝΕΤΕ ΛΊΓΗ ΗΣΥΧΊΑ ΠΑΡΑΚΑΛΏ???? (φώναξε με αγανάκτηση ο παπαγάλος)
-Ω συγνώμη!!! (είπε ο karaflokotsifas ψιθυριστά, κάνοντας νόημα στην κουκουβάγια να τον ακολουθήσει)
-Εδώ είναι καλά,(είπε ο κότσυφας στην κουκουβάγια καθώς κάθισε στο κλαδί ενός δέντρου αρκετά μακριά από το δικό τους ) μπορούμε να τα πούμε χωρίς να ενοχλούμε τους άλλους.
-Σ ακούω λοιπόν...ποια ειναι η ερώτηση που σε βασανίζει καλέ μου karaflokotsifa?
-Mία ερώτηση που μου έκανες πολλές μέρες πριν.
-Εγώ??? (ρώτησε δήθεν απορημένη η κουκουβάγια)
-Ναι... εσύ....
-Και ποια ειναι αυτή η ερώτηση φίλε μου?
-Νομίζεις ότι ειναι φρόνιμο να το κάνεις αυτό?
-Αααα!!!! Ναι...τώρα θυμάμαι....Και μου είχες πει ότι αυτό θα το ξέρεις στο τέλος!!!Έτσι δεν είναι?
-Έτσι ακριβώς!!! (είπε με λυπημένη φωνή ο karaflokotsifas)
-Λοιπόν?
-Λοιπόν... δεν ήταν και τόσο φρόνιμο αυτό!!!
-Γιατί το λες αυτό karaflokotsifa?
-Mά...δεν πρόσεξες και συ, πόσο θλιμμένα τραγουδά εδώ και μέρες το καναρίνι? (απόρησε ο κότσυφας)
-Ναι ... το πρόσεξα... Και τι λες ότι φταίει γι αυτό?
-Είναι φανερό ότι το καναρίνι ειναι δυστυχισμένο μακριά από το σπίτι του.Αυτό που δεν μπόρεσα να βρω με βεβαιότητα, ειναι το γιατί προτιμάει την σκλαβιά που είχε, από την χαρά της ελευθερίας που απόκτησε!!!
-Και τι λες ότι μπορεί να ειναι αυτό που κάνει το πουλάκι δυστυχισμένο karaflokotsifa?
-Η δύναμη της αγάπης και της συνήθειας ίσως? Δεν βρίσκω κάτι άλλο που να μπορεί να ειναι η αιτία για την δυστυχία του καναρινιού!!!
-Μα δεν θεωρείς και συ ο ίδιος ότι η δύναμη της αγάπης η και της συνήθειας ακόμη, μπορεί να ειναι αρκετή για κάτι τέτοιο?
-Μα και βέβαια...(είπε θλιμμένα ο κότσυφας)
-Και γιατί τέτοια θλίψη φίλε μου?
-Γιατί έγινα αιτία να δυστυχήσει...έστω και για λίγο ο φίλος μας!!!
-Δηλαδή?
-Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ρωτήσω το καναρίνι αν θέλει να επιστρέψει στο αγρόκτημα...
-Και γιατί είσαι τόσο λυπημένος karaflokotsifa? Μήπως γιατί είσαι σίγουρος ότι θα φύγει από κοντά μας και θα στερηθούμε από την υπέροχη συντροφιά του?
-Όχι... και βέβαια όχι...Άλλα να...νομίζω ότι τον παρέσυρα σε κάτι που δεν έπρεπε(είπε ο κότσυφας) ότι τον απογοήτευσα και τον έκανα να είναι σ αυτή την δύσκολη θέση.... Ήταν λάθος μου....αυτό με κάνει να νοιώθω δυστυχής και γώ!!!
-Καλέ μου karaflokotsifa... δεν έδωσες την δυνατότητα να επιλέξει ο φίλος μας?
-Και βέβαια του την έδωσα.
-Μήπως δεν σε περίμενε πως και πως να πραγματοποιήσεις την υπόσχεση που του έδωσες, όταν του είπες ότι θα γυρίσεις πίσω για να τον ελευθερώσεις???
-Μα και βέβαια... έχεις δίκιο... έκανε σαν τρελός από την χαρά του όταν με είδε να ανοίγω το κλουβί του!!! (είπε χαμογελώντας ο κότσυφας)
-Και όλα αυτά που είδε και έμαθε σ αυτή του την περιπέτεια δεν θα τα θυμάται με ευχαρίστηση στην υπόλοιπη ζωή του άραγε?
-Είμαι σίγουρος πως ναι...θα τα θυμάται το δίχως άλλο!!!
(είπε ανακουφισμένος ο κότσυφας)
-Και τώρα ... αν θελήσει να γυρίσει πίσω στο αγρόκτημα με την θέλησή του, τι νομίζεις ότι θα έχει καταφέρει, εκτός από όλα αυτά που αναφέραμε karaflokotsifa?
-Θα ειναι για πάντα ελεύθερος...μιας και αν γυρίσει πίσω θα το κάνει γιατί το θέλει ο ίδιος. Με την θέλησή του!!!!!! (είπε χαμογελοντας ο karaflokotsifas)
-Λοιπόν τι λες πάμε? (είπε με νόημα η κουκουβάγια στον karaflokotsifa?)
-Είμαι έτοιμος!!!
-Ε τότε πάμε!!! (είπε η κουκουβάγια πετώντας προς το καναρίνι)
-Ε τότε......τσίου.....

Απάντηση στην πρόσκληση που μου έγινε απο την mamma


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Απο την βιβλιοθήκη μεταφράσεων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων
Μετάφραση Γ.ΓΡΥΠΑΡΗ

6η, 7η και 8η περίοδος της σελίδας 123 -------------------------------------------------------------------------


-Πολύ ορθά αυτά που λέγεις ,Σώκρατες αλλά δεν πρέπει τάχα,νομίζεις,
να υπάρχουν καλοί ιατροί εις τις πόλεις ? και τοιούτοι βέβαια θα εγίνοντο,
μόνον εάν επερνούσαν απο τα χέρια των όσον το δυνατόν περισσότεροι άρρωστοι, είτε καλής, είτε κακής κράσεως,όπως και δικασταί πάλιν,μόνον
εάν ήρχοντο εις συνάφειαν με πολλούς και διάφορους χαρακτήρας.
-Και πάρα πολύ μάλιστα τους θέλω καλούς αλλά ηξεύρεις ποιους θεωρώ τοιούτους?
-Αν μου το είπης.


Συνοπτικά εδώ οι κανονισμοί του παιχνιδιού (copy paste από τη meniek):
1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δλδ την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι... dyosmaraki, Surrealist, η ψυχη μου το ξερει, "Η" , genna

Για λίγες στιγμές...

....επικράτησε μια σιωπή που δεν τολμούσε κανείς να σπάσει.
...............................................................................................
-Λοιπόν ? Τι λες karaflokotsyfa ? (Είπε η κουκουβάγια μετά από λίγο)
-Αυτή σου η ερώτηση με αποσυντόνισε λίγο....όχι ότι δεν με απασχόλησε
η ορθότητα της απόφασης, να ελευθερώσω το καημένο το πουλάκι.....
Άλλα να... είχα το μυαλό μου στον τρόπο που θα γίνει και όχι στο αν θα γίνει!
-Ναι άλλα δεν μου απάντησες ακόμα!!! Είναι φρόνιμο να το κάνεις αυτό, η δεν ειναι? (ξαναρώτησε η κουκουβάγια)
-Μόνο στο τέλος θα μπορέσω να απαντήσω με βεβαιότητα.
Υπάρχουν πολλές πλευρές σε αυτή την ερώτηση.
Μπορώ να σου πω όμως το σχέδιο που εχω στο μυαλό μου,
για να ελευθερώσουμε το πουλάκι.
-Ωραία karaflokotsifa σ ακούμε. Πες μας το σχέδιό σου!(είπε η κουκουβάγια)
-Όπως σας είπα το αγρόκτημα ειναι μόνο του στο δάσος, δεν έχει άλλους ανθρώπους εκεί κοντά.
Θα δράσουμε λοιπόν όταν φύγουν όλοι, με σχετική ασφάλεια....
-Θα δράσουμε??? (αναρωτήθηκε το dyosmaraki )
-Ποιους θα πάρεις μαζί σου karaflokotsifa? ( ρώτησε ο παπαγάλος με αγωνία )
-Θα χρειαστώ και την βοήθειά σου (είπε στον παπαγάλο ο κότσυφας) αν το θέλεις και μπορείς βεβαίως.
-Αν θέλω λέει??? Θέλωωωω!!!! Άλλα πες μου karaflokotsifa...
θα τα καταφέρουμε οι δυο μας, τι σχέδιο έχεις???
-Λοιπόν ακούστε με όλοι με προσοχή!!!
Θα πάω εγώ με τον παπαγάλο στο αγρόκτημα.Εσείς που θα μείνετε πίσω πρέπει να ετοιμάσετε μια ζεστή φωλιά στην κουφάλα του δέντρου.Πρέπει να εξασφαλίσουμε ένα ζεστό και ασφαλείς περιβάλλον για το φτωχό μας το καναρινάκι.
-Και πως θα ανοίξετε το κλουβί karaflokotsifa? (είπε το δυοσμαράκι με απορία)
-Όσο γι αυτό...νομίζω ότι το καλύτερό που εχω να κάνω ειναι να ακολουθήσω
την συμβουλή που μου έδωσε o vasilias tou dasous.Αυτό που με προβλημάτιζε περισσότερο από όλα, ήταν το ταξίδι της επιστροφής....Το καναρινάκι σίγουρα δεν θα τα καταφέρει μόνο του να πετάξει μια τόσο μεγάλη απόσταση,όταν μάλιστα αυτή ειναι και η πρώτη του απόπειρα για να πετάξει έξω από το κλουβί....Ωστόσο και σ αυτό βρέθηκε λύση!
-Τι λύση? Ποια λύση? Πως θα γυρίσετε πίσω?
(ρώτησαν ταυτόχρονα το δυοσμαράκι,ο παπαγάλος και η τσουκνίδα)
-Πετώντας....χα-χα-χα (αποκρίθηκε το κοτσύφι δίνοντας μια μη-απάντηση στην ερώτηση τους)
-Το σκέφτηκες καλά karaflokotsifa? Είναι ορθή αυτή σου η απόφαση,να ελευθερώσεις το καναρίνι? (Ξαναρώτησε η κουκουβάγια) Η ελευθερία δεν έχει την βόλεψη της ανελευθερίας.
-Καθώς με βασάνιζαν τέτοιες ερωτήσεις (είπε ο κότσυφας) έσκυψα μέσα μου και άκουσα απο τα βάθη της ψυχής μου μια φωνή να μου λέει....Να προσέχεις,κότσυφα μου!Η ελευθερία κρύβει πολλές παγίδες!Να όπως τώρα!Εσύ έχεις "σκλαβωθεί" στην ιδέα να προσφέρεις την ελευθερία στο καναρινάκι.Κι αν δεν τα καταφέρεις;Τι θα γίνει;Θα είσαι μια ζωή "σκλαβωμένος" σ' αυτήν την επιθυμία;Σ' αυτήν την σκέψη; Σκέψου το καλά!!! Βεβαιώσου πως θα μπορέσεις να δεχτείς το αποτέλεσμα όποιο κι αν ειναι αυτό....μετά δεν θα έχεις να σε φοβίζει τιποτα πια!!!
-Μπορείς να πεις τώρα πια ότι δεν σε φοβίζει τιποτα karaflokotsifa?
(τον ρώτησε η κουκουβάγια)
-η ψυχη μου το ξερει (είπε ο κότσυφας)
..................................................................................................
..................................................................................................
-Θα μπορέσεις να το κανείς? (ρώτησε ο karaflokotsifas τον παπαγάλο,καθώς κοιτούσαν από μια απόσταση ασφαλείας το αγρόκτημα)
-Σου το είπα τόσες φορές karaflokotsifa, σε όλους τους τόνους!!!
-Πες το μου άλλη μια φορά σε παρακαλώ στον τόνο που σου είπα...κανε την φωνή του ψηλού τύπου που έφυγε πρώτος από το σπίτι το πρωί!!!
-{Εεεεειιι....τρέξετε όλοι γρήγορα εδώ!!! Κοιτάξτε τι βρήκα!!!! } Εντάξει? (είπε ο παπαγάλος στον κότσυφα με περηφάνια) Καλά δεν το είπα?
-Τέλεια...άλλα πρόσεξε να μην σε δουν....και όπως είπαμε! Ραντεβού δίπλα στον καταρράχτη εντάξει φίλε μου καλέ?
-Εντάξει!!! Μην ανησυχείς , όλα θα πάνε καλά!
-Καλή επιτυχία (είπε ο κότσυφας) Ας το κάνουμε τώρα!!!
...............................................................................................
...............................................................................................
-Το ήξερα πως θα έρθεις....το ήξερα!!!Και ήρθες φίλε μου... δεν ξέχασες την υπόσχεσή σου!!!
(είπε το καναρίνι γεμάτο από χαρά άλλα και συγκίνηση στον karaflokotsifa, που κάθισε μπροστά ακριβώς στην πόρτα του κλούβιου και σκέφτονταν τι του είχε πει ο βασιλιάς του δάσους να κάνει-χαμογέλασε- του είπε-και η κλειδαριά θα ανοίξει-)
-Παραλίγο να ξεχασω τα λογια!!!(ειπε ο κοτσυφας) Ποια ήταν??? Α! Ναι.........λοιπόν......
τσίου-τσίου...τσίου-τσίου...τσίου-τσίουυυυυυυυυυυυυυυ (στο τελευταίο κελάηδισμα φώναξε τόσο δυνατά από την χαρά του καθώς άνοιξε η πόρτα, που ακούστηκε ως τον παπαγάλο που παρέσυρε εκείνη την στιγμή τους κατοίκους του σπιτιου όσο μακριά μπορούσε)
-Και τώρα? Τι κάνουμε τώρα? (ρώτησε το καναρίνι καθώς έβγαινε από το κλουβί του)
-Και τώρα φίλε μου θα πετάξουμε προς την ελευθερία!!! Είσαι έτοιμος γι αυτή την πτηση?
-Ναιιιιιιιι!!!! (απάντησε το χαρούμενο πουλάκι) Προς τα που θα πάμε?
-Ακολούθησέ με προσεχτικά. Πέταξε χαμηλά...έλα στο πλάι μου....φύγαμεεεεεεεε!!!
............................................................................................
............................................................................................
-Τι περιμένουμε τώρα? (ρώτησε ο παπαγάλος τον κοτσυφα) Γιατί δεν φεύγουμε για το δάσος?
-Σε λίγα λεπτά θα περάσουμε στο δεύτερο μέρος του σχεδίου.(είπε ο κότσυφας και στους δυο)
-Και ποιο ειναι αυτό karaflokotsifa? (Ρώτησαν με μια φωνή το καναρίνι με τον παπαγάλο)
-Θα δείτε μόλις φτάσει!
-Ποιος θα έρθει? (απόρησε ο παπαγάλος)
-Να τος!!! (είπε ο κότσυφας δείχνοντας τους ένα πλάσμα με ανθρώπινη μορφή)
Να σας συστήσω έναν...παλιό μου φίλο.Παιδιά από δω ο panoptis μας συνδέει μια φιλία 3000 χρόνων!!! Αυτός θα σε μεταφέρει (είπε στο καναρίνι) κοντά στο δάσος μας μιας και ειναι αδύνατο να κάνεις ένα τόσο μεγάλο ταξίδι πετώντας μαζί μας με ασφάλεια.Μαζί του έχει φέρει τροφή για τον νέο φίλο μας.Τόση που θα φτάσει για όλη του τη ζωή.Αν και είμαι σίγουρος πως σε λίγο καιρό θα σταθεί στα φτερά του και δεν θα μας έχει ανάγκη, για την τροφή του τουλάχιστον!
-Παιδιά χάρηκα πολύ που μπορώ να σας φανώ χρήσιμος (είπε χαμογελοντας ο πανόπτης)
-Είσαστε έτοιμοι ? (ρώτησε ο κότσυφας)
-Έτοιμοι (απάντησαν όλοι με μια φωνή)
-Ε! τότε .....τσίιιοοοοοοουυυυ...........

Πρέπει να φύγω....

.....για λίγες μέρες (είπε ο karaflokotsifas στην κουκουβάγια με σιγανή φωνή σαν να μην ήθελε να τον ακούσει κανένας απο τα πλάσματα που βρίσκονταν κοντά τους)
Θα κάνω ένα ταξίδι που καιρό εχω στο νου μου. Νομίζω ότι τώρα ειναι καιρός να το πραγματοποιήσω...
-Που θα πας, αν επιτρέπετε ? (είπε η κουκουβάγια δυνατά, αγνοώντας την προσπάθεια που έκανε ο κότσυφας να μην ακούσει κανείς την κουβέντα τους )
-Ποιος φεύγει ? (ρώτησε το δυοσμαράκι με απορία, διακόπτοντας αυτό που έλεγε στην τσουκνίδα που φύτρωσε διάπλατης εδώ και λίγο καιρό)
-Ο karaflokotsifas (είπε η κουκουβάγια κοιτώντας τον παπαγάλο με αυστηρό τρόπο,καθώς εκείνος επαναλάμβανε σαν ηχώ όποιον μιλούσε)
-Γιατί φεύγεις karaflokotsifa ? (είπε το δυοσμαράκι)
-Και που θα πας ? (ρώτησε η τσουκνίδα)
-Εσύ δεν έχεις καμία δική σου ερώτηση ??? (είπε κάπως θυμωμένα ο karaflokotsifas στον παπαγάλο που επαναλάμβανε τον κάθε ένα που μιλούσε, προσπαθώντας να μιμηθεί και την φωνή του)
-Έχω (είπε ο παπαγάλος) άλλα δεν μπορώ να αντισταθώ στην επανάληψη αυτόν που ακούω
-Ωραία...σ ακούω λοιπόν, πες μου την ερώτησή σου!
-Πότε θα γυρίσεις? Θα πας μόνος σου η θα πάρεις μαζί σου κάποιον για παρέα? Θέλεις...
-Αρκετά !!! ( είπε απότομα ο κότσυφας διακόπτοντας τον παπαγάλο) Κατάλαβα ... θα σας τα πω όλα από την αρχή!!!
Πάει καιρός τώρα, που σ ένα ταξίδι μου πολύ μακρυά από το δάσος μας, βρήκα ένα μοναχικό αγρόκτημα.
Κοντά σ αυτό έφτιαξα μια πρόχειρη φωλιά για να βγάλω την νύχτα και να πάρω μερικές ανάσες.
Ταξίδεψα βλέπετε αρκετές ήμερες και η κούραση έκανε την εμφάνισή της, αναγκάζοντάς με να ψάξω ένα μέρος που θα μου πρόσφερε ότι ζητούσα. Δηλαδή ασφάλεια και φαγητό.
Το αγρόκτημα ήταν μέσα στο δάσος ,απομονωμένο από άλλες ανθρώπινες κατοικίες, και αυτό ειναι σημαντικό!!!
-Γιατί ειναι σημαντικό karaflokotsifa ? (ρώτησε η κουκουβάγια)
-Γιατί ειναι σημαντικό karaflokotsifa ? (επανάλαβε ο παπαγάλος,φέρνοντας το φτερό του μπροστά στο ράμφος του σαν να ήθελε να το κάνει να πάψει)
-Θα καταλάβετε στην συνέχεια.....τελικά έμεινα μια βδομάδα
σ εκείνο το μέρος που αν αφαιρούσες το αγρόκτημα δεν είχε να ζηλέψει και πολλά πράγματα από το δάσος μας!
Πλούσια βλάστηση, που έπαιρνε ζωντάνια από έναν μικρο καταρράχτη, που χύνονταν μέσα σε μια υπέροχη λιμνούλα.Πλάσματα ευτυχισμένα που ζούσαν μέσα κι έξω από το νερό.......
-Κατάλαβα !!! (είπε ο παπαγάλος) θα πας για διακοπές!!!
-Μα τι λες τώρα ? (του απάντησε ο κότσυφας) Ακούστε με.......όπως είπα έμεινα εκεί μέρες!
Κάποια στιγμή πλησίασα στο αγρόκτημα.....έμεναν εκεί κάτι πολύ καλοί άνθρωποι.
Ετσι φαίνονταν στην αρχή τουλάχιστον.....καλοί! Ζούσαν μαζί τους πολλά πλάσματα.Άλογα αγελάδες, πρόβατα, κότες, γουρούνια, και άλλα πολλά πλασματάκια!!!
Οι άνθρωποι αυτοί, έδειχναν πολύ αγάπη στο πλασματάκια...τα φρόντιζαν τα τάιζαν, τους έφτιαχναν μέρος για να μείνουν.....
Ένα πρωινό που όλοι τους ειχαν φύγει από το σπίτι πλησίασα κοντά και τότε το είδα!!!
-Τι είδες φίλε μου? (ρώτησε η κουκουβάγια)
-Ένα πουλάκι....Με μάγεψε με το τραγούδι του γι αυτό και πήγα τόσο κοντά!!!
Το άκουγα και δεν το έβλεπα....ώσπου εκείνο το πρωί το κελάηδισμά του με οδήγησε μπροστά στο φυλακισμένο καναρίνι!!!
-Γεια σου, μου είπε το καναρίνι διακόπτοντας το τραγούδι του. Είσαι καινούριος εδώ?
Δεν σ εχω ξαναδεί!!!
-Περαστικός είμαι,του απάντησα, μου αρέσει πολύ το μέρος αυτό, άλλα πρέπει να φύγω!
Θα είχα φύγει.........άλλα το τραγούδι σου με έκανε να νοιώθω μια περίεργη έλξη...ήθελα να σε συναντήσω!!! Άλλα τι έκανες και σε έχουν κλεισμένο μέσα σε έναν τόσο μικρο χώρο μόνο σου?
-Τίποτα......αυτή ειναι η φωλιά μου....δεν εχω βγει ποτέ μου έξω απ αυτή!!!
-Και σου αρέσει να ζεις έτσι? Δεν δοκίμασες ποτέ να βγεις έξω? Να φτερουγίσεις ψηλά...να πετάξεις εδώ κι εκεί ελεύθερος?
Να καθίσεις στο κλαδί ενός δέντρου και να τραγουδήσεις πάνω απο τον μικρο καταρράχτη?
-Δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι όπως το λες...όμως μέσα μου νοιώθω μια ανεξήγητη επιθυμία να βγω και να πετάξω......ψηλά.......Ναι θέλω να τα κάνω όλα αυτά, θέλω να βγω έξω!!! Άλλα πως??? Το κλουβί αυτό ανοίγει απ έξω...και ένα πουλάκι δεν μπορεί να το ανοίξει σίγουρα!!!
-Εγώ θα προσπαθήσω....να έεεετσι...μμμμ!!! Έεετσιιιιιιιιιιιιιι.......οουυφφφ!!!Έχεις δίκιο δεν γίνεται....όμως θα επιστρέψω όταν θα βρω τον τρόπο να το ανοίξω και θα σε πάρω μαζί μου αν το θέλεις στο δάσος που ζω με τους φίλους μου!!!
-Το θέλω φίλε μου....άλλα δεν νομίζω να βρεις τρόπο να ανοίξεις το κλουβάκι.......
-Θα το ανοίξω....αν δεν βρω τρόπο θα φέρω μαζί μου κάποιον η κάποιους που θα με βοηθήσουν
-Θα σε περιμένω...πως σε λένε φίλε μου? Δεν μου είπες το όνομά σου.
-karaflokotsifa με λένε...και να μην με λένε karaflokotsifa αν μια μέρα δεν επιστρέψω για να σε ελευθερώσω καλέ μου φίλε....Φεύγω τώρα κάποιος έρχεται ... καλή αντάμωση τσίου!!!
-Καλή αντάμωση φίλε μου, να προσέχεις karaflokotsifa!!!...............
.......................................................................................................
-Και τι σκέφτηκες να κάνεις? (ρώτησε το δυοσμαράκι)
-Πως θα ανοίξεις το κλουβί? Μόνος σου? (ρώτησε και ο παπαγάλος)
-Δεν νομίζω να τα καταφέρεις!!! (είπε η τσουκνίδα)
-Νομίζεις ότι ειναι φρόνιμο να το κάνεις αυτό karaflokotsifa?
(ρώτησε τέλος η κουκουβάγια)

Και τότε τσίου......

Τι ειναι καλύτερο ?

......................λοιπόν karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια)
Ολοι μου έδωσαν μια απάντηση. Εσύ τι λες, ακόμα δεν σκέφτηκες?

Η ερώτηση ήταν... τι ειναι καλύτερο?

Είχατε τρεις επιλογές, η καλύτερα τέσσερις...

(α) Να έχεις ?
(β) Να είσαι ?
(γ) Να κάνεις ?
(δ) Δεν ξέρω !!!
Δεν έχεις παράπονο χρόνου, πέρασε σχεδόν ένας μήνας λοιπόν, περιμένω την γνώμη σου.
-Κι εγώ που νόμιζα ότι το ξέχασες.... (είπε ο κότσυφας)
-Για θύμισε μου karaflokotsifa, εσύ δεν ήσουν που ήθελες να απαντήσεις αμέσως?
-Ναι (είπε το κοτσύφι σαν να ήταν βρεγμένη γάτα και όχι το κεφάτο πουλάκι)
-Εγώ δεν ήμουν αυτή που σου είπα να το σκεφτείς λίγο?
-Εσύ (είπε πάλι σιγανο-κελαηδιστά)
-Γιατί δεν μου λες τώρα, την άποψη που είχες τότε να τελειώνουμε? Τι έχει αλλάξει?
-Ξέρω πως το να αλλάζεις άποψη για κάτι δεν ειναι κακό! Αρκεί να μην αλλάζεις αλόγιστα, αλλά γιατί ανακάλυψες κάτι που ειναι ορθότερο!
-Αυτό ειναι το σωστό!!!
(είπε η κουκουβάγια για να ενθαρρύνει τον κότσυφα να συνεχίσει)
-Ε λοιπόν άλλαξα γνώμη σε κάτι, που θεωρούσα ότι γνωρίζω!!!
Σε κάτι που νόμιζα ότι δεν χωράει τίποτα....
Γι αυτό ήθελα τότε να απαντήσω αμέσως και γέλασα όταν μου είπες να το σκεφτώ για λίγες μέρες!!!
-Σε τι?
-Μα στην ερώτηση...η καλύτερα στην απάντηση....μέχρι να μας ρωτήσεις θεωρούσα ότι ειναι ορθό....να είσαι!!!
Έβλεπα τα πλάσματα όλα να προσπαθούν να έχουν... και να μαζεύουν πυρετωδώς, γιατί έτσι, νόμιζαν ότι θα ειναι σε θέση να κάνουν....και τότε θα μπορούσαν να ειναι!!!
Μα εγώ έμαθα ότι η σωστή σειρά ειναι....να είσαι, για να μπορείς να κάνεις και έτσι, σίγουρα θα έχεις!!!
-Και τι έγινε karaflokotsifa? Η μάλλον μισό λεπτό ...... αν σε άφηνα να απαντήσεις τότε, η απάντηση ποια θα ήταν???
-Μα σου είπα. Να είσαι!!!
-Και τώρα τι λες?
-Το ίδιο... να είσαι νομίζω ότι ειναι το σωστό.
-Εσύ θα με τρελάνεις (είπε η κουκουβάγια) Και γιατί όλα αυτά? σε τι άλλαξες γνώμη, γιατί έτσι είπες ότι άλλαξες γνώμη!!!
-Στο ότι δεν χωράει τιποτα!!! Ήμουν απόλυτος σε αυτό και ειναι λάθος.
Είμαι-Κάνω-Έχω ναι!!! ειναι η σωστή σειρά άλλα..........ειναι κάποιες φορές που για να είσαι, πρέπει πρώτα να κάνεις!
Να κάνεις πράξεις που να υποστηρίξουν το ειναι σου!!!
Είναι κάποιες φορές που και τα δυνατά πλάσματα -και εννοώ ψυχικά δυνατά - λυγίζουν.
Ετσι χαλάνε την σειρά και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σωστά!!!
Τότε, ειναι καλύτερο, η μάλλον ορθότερο να κάνουν, άλλα όχι για να έχουν, άλλα για να ειναι!!!
Και όταν μπορέσουν να ειναι, (ξανά) θα μπορούν να κάνουν, (για) να έχουν!!!
Αυτό ειναι το ορθό!!! (είπε με ενθουσιασμό ο κότσυφας)
Αλήθεια...είμαι μακριά η κοντά στην αλήθεια???
-Όλο και πιο κοντά της karaflokotsifa (είπε χαμογελώντας η κουκουβάγια)


Τότε τσίου....

Είναι σαν όνειρο....

....σαν μια φαντασίωση που πραγματοποιήθηκε μετά από καιρό!
Ο ήλιος, τα δέντρα, ο ήχος που κάνει το νεράκι πέφτοντας στο ποτάμι...το θρόισμα των φύλλων, η ευωδιά του κάθε στοιχείου της φύσης, που όλα μαζί συνθέτουν το καλύτερο άρωμα!!!
Πόσο όμορφα αισθάνομαι όταν πετώ εδώ και εκεί, αφήνοντας τα φτερά μου να αγκαλιάζουν κάποιο θερμό ρεύμα του αέρα, περιμένοντας με υπομονή να δω μέχρι που μπορεί να με πάει, χωρίς να φτερουγίσω ούτε μια φορά!!!
(Είπε ο κότσυφας στην κουκουβάγια )
Ωστόσο όταν πατώ το υγρό τούτο γρασίδι, νομίζω ότι τίποτα δεν είναι πιο σπουδαίο και πιο ταπεινό από αυτό!!!
-Είναι πραγματικά σαν όνειρο (είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας με νόημα στο δυοσμαράκι που βρίσκονταν ακριβώς κάτω από το δέντρο )
-Ξέρεις μιας και το έφερε η κουβέντα μας......απόψε είδα ένα όνειρο που ήταν τόσο "ζωντανό".......όταν ξύπνησα το πρωί δεν ήξερα αν ήμουνα ξύπνιος, η αν ήμουν ακόμα μέσα στο ίδιο όνειρο!!!
-Δεν ήξερα ότι και τα κοτσύφια βλέπουν όνειρα...
(είπε ξαφνιασμένη τάχα η κουκουβάγια)
-Αν με πειράζεις κατά αυτό τον τρόπο, δεν θα σας πω για αυτό μου το όνειρο τίποτα άλλο!!!
-Και τι έχει αυτό το όνειρο karaflokotsifa που το κάνει τόσο...............
-Διαφορετικό!!! Είναι από τα όνειρα που δεν τα ξεχνάς όσος καιρός κι αν περάσει!!!
Ακούστε με λοιπόν με προσοχή......
-Είμαστε έτοιμοι karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια κοιτώντας τον κότσυφα)
-Ήμουνα λέει σε κάποιο άλλο δάσος, εγώ άλλα με άλλη μορφή....δεν είχα φτερά και αυτό με έκανε να νοιώθω μεγάλη ανασφάλεια, καθώς θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ ευάλωτο.....
-Και τι ήσουνα δηλαδή??? (είπε με απορία το δυοσμαράκι)
-Ήμουνα λέει.....φίδι!!!! Ναι, εγω φίδι!!!!
Στην αρχή ήταν ένας εφιάλτης για μένα....όλα φαίνονταν δύσκολα και δεν έβρισκα τίποτα το ωραίο σ αυτή τη ζωή.
Μετά όμως από λίγο καιρό όλα άλλαξαν!!! Τα παιχνιδίσματα με το γρασίδι, οι βόλτες μου από δω και από εκεί, γινόντουσαν όλο και με μεγαλύτερη χάρη και επιδεξιότητα.
Στο τέλος ξέχασα πως είναι να είσαι πουλί και νόμιζα πως πάντα ήμουνα ένα παιχνιδιάρικο φίδι!!!
-Και πως σε έλεγαν τότε??? (ρώτησε γελώντας η κουκουβάγια)
-Αν δεν σταματήσετε την πλάκα θα το κόψω εδώ!!!
( είπε με απειλητικό ύφος ο κότσυφας)
-Καλά καλά μην αρπάζεσαι (είπε η κουκουβάγια) έχει λοιπόν και συνέχεια?
-Έχει....κάποια στιγμή μετά από μια εξαντλητική περίοδο παιχνιδιού, αποκοιμήθηκα σχεδόν αμέσως μόλις έκλεισα τα μάτια μου..................
-Και μετά ???? Τι έγινε μετά?
( ρώτησαν σχεδόν με μια φωνή το δυοσμαράκι με την κουκουβάγια)
-Μετά ξύπνησα στο ίδιο όνειρο αλλά μια έκπληξη με περίμενε και αυτή τη φορά.................
Όπως πήγα να ξεδιπλωθώ παραλίγο να γκρεμοτσακιστώ........την τελευταία στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήμουν μέσα στην κουφάλα ενός δέντρου όχι φίδι ....άλλα σκίουρος!!!!
Φαντάζεστε την έκπληξή μου??? Όταν πέρασε το πρώτο σοκ άρχισα να κουνιέμαι σιγά σιγά, προσπαθώντας να ισορροπήσω πάνω στο δέντρο.
Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, μπορούσα πλέον να κινούμαι με μεγάλη χάρη και να απολαμβάνω τη ζωή πολύ περισσότερο από τότε που ήμουνα φίδι...τόσο, που σε λίγο καιρό ξέχασα πως είναι να είσαι φίδι και απολάμβανα την ζωή μου σαν σκιουράκι πάνω στα δέντρα και κάπου κάπου κάτω στην γη!!!
Σαν σκιουράκι έκανα πολλούς φίλους.....άλλα σκιουράκια, δέντρα, και όλα τα φυτά!!!
Ετσι σαν σκίουρος,και μην με ρωτήσετε πως με έλεγαν τότε, έμαθα πολύ σπουδαία πράγματα.
Ζούσα μια καταπληκτική ονειρική θα έλεγα ζωή!!!
Ερχόντουσαν στην φωλιά μου, στην κουφάλα του δέντρου πολλοί φίλοι μου και μαζί συζητούσαμε για την ζωή πάνω και κάτω από τα δέντρα, ανταλλάσσοντας απόψεις και εμπειρίες.Εμπειρίες που και εγώ μάζευα, όταν ταξίδευα πότε πότε εδώ και εκεί!!!
Κάποιον χειμώνα όταν έπεσα ένα βράδυ για ύπνο.........ξύπνησα το πρωί όταν ήρθε ένα κοτσύφι να κελαηδήσει γλύκα....
Σαν σκίουρος είχα πολλούς φίλους, μέσα σ αυτούς και αρκετά κοτσύφια, αλλά το κοτσύφι αυτό δεν το γνώριζα, ήταν άγνωστο σε μένα!!!
Θυμωμένος και αγουροξυπνημένος καθώς προσπάθησα να σηκωθώ για να μαλώσω τον απρόσκλητο εισβολέα, κατάλαβα ότι δεν ήμουν πια σκίουρος ,αλλά ένα μικρό κοτσυφοπουλάκι!!!
-Και μετά ? τι έγινε μετά karaflokotsifa???
Μετά μικρός και αδύναμος καθώς ήμουν, ξανά έκλεισα τα μάτια και κοιμήθηκα κάτω από τις φτερούγες των γονιών μου......
Μετά από λίγο όταν ξύπνησα, ξύπνησα εδώ, σ αυτό εδώ το δάσος χωρίς να ξέρω ποιος είμαι και τι μου γίνεται!!!
-Και πως είσαι σίγουρος karaflokotsifa ότι έχεις ξυπνήσει..... ότι το όνειρό σου δεν συνεχίζεται ακόμη κι τώρα??? (είπε η κουκουβάγια στον κότσυφα )

Τότε τσίου....