Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ.....

...ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΣΟΥ ΛΕΓΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ... ΕΣΥ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΣ...ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΉΤΑΝΕ.............!!!!
ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ.....ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΜΟΥ ΨΙΘΎΡΙΖΑΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ....ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ.... ΚΙ ΕΓΩ ΤΆ'ΞΕΡΑ.....!!!

ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ.... ΠΟΥ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΤΙ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ....ΚΙ ΕΓΩ ΓΝΏΡΙΖΑ.....!!!!

ΠΟΥ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ....ΜΕ ΈΝΟΙΩΘΑΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ....ΚΙ ΕΓΩ ΉΜΟΥΝ....!!!!!

ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ....ΚΑΙ ΤΩΡΑ....?????

ΤΩΡΑ ΠΑΕΙ........Η ΜΑΓΕΊΑ ΧΆΘΗΚΕ....

-ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ Karaflokotsifa (ΕΙΠΕ Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ)

ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΎΝΝΕΦΑ  ΚΡΎΨΟΥΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ.......ΑΥΤΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΚΕΙ.......

ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΊΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.....ΔΕΝ ΧΆΝΕΤΕ...ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΎΜΕ.......

-ΚΑΙ...ΤΙ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΓΩ ΤΗΝ ΝΟΙΏΘΩ....ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΈΝΑΝ ΑΛΛΟ ΠΛΑΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΏ...????

-ΖΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΕΣΥ.......ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΣΟΥ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΓΕΜΊΣΕΙ ΜΑΓΕΙΑ.....( ΕΙΠΕ Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΌΤΣΥΦΑ )

-ΑΥΤΟ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ....ΓΙΑΤΙ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΚΑΘΕ ΤΙΤΊΒΙΣΜΑ ΕΠΑΨΕ....ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΑΛΛΑΞΑΝ.....Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΚΟΤΕΊΝΙΑΣΕ......ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΞΑΝΑ...ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΝΟΙΏΣΕΙ ΠΟΤΕ.......!!!! 

-Ε...ΚΑΝ ΤΟ....!!!!!! (ΕΙΠΕ Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΣΤΟΝ karaflokotsifa ΠΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΎΣΕ ΜΕ ΝΌΗΜΑ....

-ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΝΩ........!!!!!

.......κι όμως

....δεν τον πείραξε τόσο πολύ που προδόθηκε,άλλα η υποκρισία και η μικροπρέπεια....αυτο τον έκανε και να νικηθεί άλλωστε.....η προδοσία απο μέσα....... (ειπε ο karaflokotsifas)

-Πότε κατάλαβες karaflokotsifa  οτι αυτός ήταν  ο δράκος που δάκρυσε ????

-Όταν τον άκουσα να λέει:

.......κι όμως.....αυτα που σου στέρησα....για να σου δώσω ,οτι μου ζηταγες.....ειναι αυτα που σου χάριζα ......κι όμως εσυ τ'αρνήθηκες .....

Μετά έφυγε μακρυά απ'ολους και μόνο με λίγους έρχονταν σε επαφή.....όταν και αν αυτός έκρινε πως πρέπει...

Είχε πολλά να κάνει  και δεν ειχε καιρό για χάσιμο.........κι όμως....ο δράκος δάκρυσε κρυφά κι έφυγε χωρίς να ακούσει κανένας άνθρωπος νέα του....μόνον θρύλους.....

-Αυτη ειναι μια θλιβερή ιστορία...(ειπε ο παπαγαλος)

-Αντιθέτως....(ειπε ο κότσυφας)...ωστόσο δεν υπάρχει χαρά χωρίς να εχει μέσα της ...λιγη θλίψη....το θεμα ειναι να μην  γίνετε αιτία για πισωγυρίσματα.....

Ψευδαισθήσεις.......

....ψευδαισθήσεις....που τα πλάσματα του δάσους έχουν και κάνουν την πραγματικότητά τους... ανυπόφορη karaflokotsifa ... ψευδαισθήσεις που κάνουν την ζωή δύσκολη και άνοστη τις περισσότερες φορές...!!!

- Μα...αν αυτές οι...ψευδαισθήσεις  κάνουν την ζωή δύσκολη τις περισσότερες φορές....υπάρχει περίπτωση κάποιες άλλες να μην την κάνουν..???? (ρώτησε με απορία ο παπαγάλος)

- Καλή η ερώτησή σου φίλε μου...(είπε η κουκουβάγια στον παπαγάλο που καμάρωνε σαν παγόνι γι'αυτή την εύστοχη απορία του)...τι λέτε εσείς γι αυτό παιδιά..?????

- Το να αντιλαμβάνεται  κάποιος τα πράγματα που υπάρχουν ή συμβαίνουν, εντελώς διαφορετικά απ'οτι είναι....δεν μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα στην ζωή του....έτσι νομίζω...η μήπως οχι..??? (είπε η τσουκνίδα με σιγανή φωνούλα)

- Τώρα μας φώτισες (είπε ο karaflokotsifas γελώντας) μας έκανες πιο σοφούς...!!!!! (κάνοντας την παρέα να σκάσει στα γέλια)

- Ας μας πει και ο karaflokotsifas την γνώμη του...!!!!(είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας) 

- Δεν μπορώ να καταλάβω πως το κάνεις αυτό...!!!! (είπε ο karaflokotsifas στην κουκουβάγια)

- Τι κάνω δηλαδή?????  (ρώτησε η κουκουβάγια που με κόπο έκρυψε το χαμόγελό της)

- Να....ενώ ξεκινάς να μας μάθεις κάτι, στο τέλος μας ρωτάς να σου πούμε εμείς γι αυτό, λες και εμείς ξέρουμε τι μας γίνετε..!!!!!( είπε το κοτσύφι τάχα με παράπονο, για να αρχίσουν όλα τα πλάσματα του δάσους δυνατά γέλια για άλλη μια φορά)

- Φίλε μου....καλέ μου κότσυφα...!!!!! Δεν είμαι εδώ για να σας μάθω...άλλα για να σας κάνω να θυμηθείτε αυτά που ήδη γνωρίζετε..!!!  (είπε η κουκουβάγια με σοβαρή φωνή αυτή την φορά)

- Ένα αστείο έκανα...(είπε ο κότσυφας για να συνεχίσει κι αυτός με σοβαρότητα)... Ίσως ενα κάπως πιο....αφυπνισμένο πλάσμα να μπορέσει να χρησημοποιήσει τις ψευδαισθήσεις, ''που το ίδιο δημιουργεί '' για να πετύχει τον στόχο του, που είναι η αποκάλυψη της αλήθειας...μιας αλήθειας που τις περισσότερες φορές είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που φαίνεται να υπάρχει...!!!!

- Τώρα μας φώτισες εσύ karaflokotsifa...!!!! (είπε η τσουκνίδα και ολα τα πλάσματα άρχισαν και πάλι τα γέλια)

- Γίνε πιο σαφής karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια κρατώντας άλλη μια φορά το χαμόγελό της, προσπαθώντας να μην γελάσει)

- Ένα πιο αφυπνισμένο πλάσμα, γνωρίζοντας ότι μπορεί να κάνει τα πάντα .......

- Τα πάντα..???? (ρώτησε ο παπαγάλος με απορία) Τι εννοείς όταν λες τα πάντα???? 

Παραδείγματος χάρη...να κάνει τον ήλιο να μην στέλνει τις ακτίνες του στην γη??? 

- Κανείς απ οτι γνωρίζω δεν μπορεί να κάνει το ΦΩΣ να σβήσει....( είπε το κοτσύφι ) αλλά μπορεί να δημιουργήσει σύννεφα και έτσι οι ακτίνες του ηλίου να μην φτάνουν στην γη.....!!!!

Για να το καταφέρει αυτό, πρώτα δημιουργεί μια ψευδαίσθηση...στην προκειμένη περίπτωση, σύννεφα, ενώ δεν υπάρχουν και έτσι

με την δύναμη της θέλησής του να  καταφέρνει να έχει το αποτέλεσμα που θέλει...!!!

- Πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο....(είπε ο παπαγάλος που είχε μείνει με το ράμφος ανοιχτό) 

- Και τι γίνετε με τα πλάσματα που δεν είναι αφυπνισμένα karaflokotsifa..??? Υπάρχει ελπίδα γι'αυτα..???  (ρώτησε η κουκουβάγια)

- Θα σας πω μια ιστορία που ξέρω μήπως και καταλάβετε καλύτερα (είπε το κοτσύφι και συνέχισε λέγοντας)

Μια φορά σε κάποιο δάσος ζούσε...η μάλλον...νόμιζε πως ζούσε ενα πλάσμα που ήταν πολύ δυστυχισμένο......

- Γιατί ήταν τόσο δυστυχισμένο karaflokotsifa???  (ρώτησε η παπαγαλίνα)

- Αυτό το πλάσμα που λέτε...(συνέχισε το κοτσύφι) ειχε την ατυχία να έχει δυο γονείς που ήταν πολύ προστατευτικοί με το βλαστάρι τους....υπερπροστατευτικοί θα έλεγα...!!!Αγαπούσαν πολύ το παιδάκι τους αλλα του μετέφεραν τις δικές τους φοβίες για την ζωή...δημιουργώντας κινδύνους εκει που δεν υπήρχαν...Έτσι με τον καιρό το δύστυχο αυτο πλάσμα, υιοθέτησε τις φοβίες των γονιών του, κάνοντας την ζωή του δύσκολη και ανυπόφορα φοβική...!!!

Η ζωή του ειχε γίνει με τον καιρό....κόλαση!!!!!

Έβλεπε κινδύνους εκει που δεν υπήρχαν..!!! Άκουγε φωνές που δεν ηχούσαν...και μέρα με την μέρα κλείνονταν στον εαυτό του όλο και περισσότερο...!!!

Είχε βλέπετε δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της κόλασης και ζούσε σ αυτήν στην κυριολεξία...!!!!

Όταν ενα πλάσμα ζει πολύ καιρό μια τέτοια ζωή φίλοι μου, εχω ακούσει οτι η ιδέα του θανάτου το τρομάζει λιγότερο απο την ιδέα της ζωής...!!!Κάποιες φορές ο θάνατος μπορεί σε τέτοιες περιπτώσεις να φαντάζει σαν λύτρωση ξέρετε..!!!!

- Και τι απέγινε τελικά αυτό το δυστυχισμένο πλάσμα karaflokotsifa..????? (ρώτησε με έκδηλη αγωνία η τσουκνίδα)

- Αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή του....άλλα όπως είναι φυσικό δεν μπορούσε να αποφασίσει με ποιον τρόπο...!!!

- Και τι έκανε τελικά???? Τα κατάφερε..??? (ξαναρώτησε η τσουκνίδα με κομμένη την ανάσα)

- Έψαχνε να βρει εναν τρόπο για να τερματίσει την ζωή...μια και καλή...!!! Φοβόταν μήπως κάνει κάτι και αποτύχει να σκοτώσει τον εαυτό του...μήπως μείνει ανάπηρο, λόγου χάρη και γίνει η ζωή του ακόμα πιο δύσκολη....!!!!

Έψαχνε, έψαχνε, ώσπου σκέφτηκε να κάνει οτι πιο σίγουρο...!!!!!!!!!!

Θα έκανε οτι του απαγόρευαν οι γονείς του, λέγοντάς του οτι αν το έκανε, θα σκοτώνονταν στα σίγουρα..!!!

Και μιας και τα περισσότερα που του απαγόρευαν ήταν απο την παιδική του ηλικία...και αφορούσαν παιχνίδια η και δραστηριότητες, σκέφτηκε οτι τουλάχιστον θα πέθαινε παίζοντας...!!!!

Ότι καλύτερο...!!!! Ότι πιο σίγουρο...!!!!!!!!

Θα σκοτώνονταν άμεσα και σίγουρα...μόνο που έπρεπε να βρει τι να κάνει...μιας και ήταν πολλά όλα αυτά τα επικίνδυνα πράγματα που απέφευγε στην ζωή του....!!!!

- Τι αποφάσισε τελικά να κάνει karaflokotsifa???? ( ρώτησε ο παπαγάλος με θλιμμένη φωνή αυτή την φορά) 

- Θα προσπαθούσε να πετάξει...δεν σας είπα φίλοι μου οτι το δύστυχο αυτο πλάσμα ήταν ενα όμορφο αετόπουλο...!!!!

 Θα ανέβαινε σε ενα απόκρημνο βράχο και θα έπεφτε στο κενό...!!!!

- Και τι έγινε τελικά..?????????? Τα κατάφερε karaflokotsifa..??????? (ρώτησε  με κομμένη την ανάσα ο παπαγάλος αυτή την φορά)

- ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ...!!!!!!!!! (είπε το κοτσύφι με κοφτή φωνή)

- Και σκοτώθηκε αμέσως..????? (ρώτησε η τσουκνίδα προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της)

- Οχι ....πέφτοντας άνοιξε τα φτερά του....και πέταξε ψηλά....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Έκανε το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορούσε να κάνει για τους γονείς του και οχι μόνο δεν σκοτώθηκε σαν σκουλήκι... αλλα απο τότε έζησε σαν αετός φίλοι μου...!!!!!!!!

- ΖΗΤΩΩΩΩΩ...!!!!!!!!!!!! Φώναξαν ολα τα πλάσματα του δάσους που άκουγαν την ιστορία του karaflokotsifa...!!!!!!!

-E τότε....τσίου....!!!!

Τσίου .....

.....να δεις που θα το κάνουν ... τελικά ...   τσίου !!!!

Δάσος... σόδας ???

.....σε ένα δάσος που κάποιοι επέλεξαν να εξαφανίσουν, και στην θέση του να φτιάξουν... ένα είδος..... σόδας, αλλάζοντας τα στοιχεία του, εμείς τι μπορούμε να κάνουμε? (ρώτησε η κουκουβάγια την παρέα)

-Μα.... μπορεί να γίνει αυτό?  (αναρωτήθηκε το καναρίνι)

-Αν μπορεί λέει???  (είπε ο karaflokotsifas)

-Μα....πως? Πως μπορεί να γίνει? (ξαναρώτησε το καναρινάκι)

-Να.... αλλάζεις την σειρά των στοιχείων. Μετά λες σε όλους τους τόνους οτι τα στοιχεία κάνουν την ίδια δουλειά ανεξαρτήτου θέσης, σειράς δηλαδή...και να το!!!  Έγινε!!!

-Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα (είπε ο παπαγάλος)  Πως αλλάζει κάτι που έχει τα ίδια στοιχεία? Πως αλλάζει το δάσος??? Πως γίνετε ενα είδος.... σόδας? 

-Εεε!!!!  Το βρήκα!!!! (φώναξε το σκυλάκι) Βάζεις τα στοιχεία...τα γράμματα δηλαδή, σε άλλη θέση! Αναγραμματισμός λέγετε αν δεν κάνω λάθος. Δάσος - σόδας !!!

-Ποια είναι η σωστή απάντηση λοιπόν στη ερώτηση που σας έκανα? (είπε η κουκουβάγια)

-Να βάλουμε τα στοιχεία στην σωστή σειρά  (είπε η τσουκνίδα)

-Δηλαδή? (ρώτησε ο παπαγάλος που δεν είχε καταλάβει τίποτα) 

-Να... πρώτα το Δ μετά το Α μετά το Σ το Ο και τέλος το Σ. (είπε με καμάρι η τσουκνίδα)

-Karaflokotsifa εσύ τι λες? (ρώτησε η κουκουβάγια τον κότσυφα)

-Ε??? Εύγε στην τσουκνίδα!!!! (είπε το κοτσύφι κάνοντας την τρελοπαρέα να σκάσει απο τα γέλια)

-Εύγε σε όλους!!! (είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας)

-Ε!!! Τότε.... τσίου!!!!

Πραγματικότητα...

.....Αν και μπερδεύτηκα λιγάκι (οφείλω να ομολογήσω), όμως περισσότερο διαισθάνθηκα παρά κατάλαβα ότι στην απουσία του το κοτσυφάκι έκανε κάτι ουσιαστικό χωρίς να εγκαταλείψει την πραγματικότητα. (είπε η Άστρια για ανάψει την κουβέντα )

-Ας ορίσουμε πρώτα την έννοια που θα δώσουμε στην λέξη πραγματικότητα (είπε η κουκουβάγια) τι λες εσύ karaflokotsifa?

-Θα μπορούσα να πω ότι είναι μια ιδέα, που παίρνει μάζα,μορφή!!! (είπε το κοτσύφι ορθά κοφτά)

-Ναι...άλλα η αξία που θα έχει αυτή η πραγματικότητα, όπως την περιγράφεις, θα είναι μικρή...τόση όση θα είναι και η προσοχή που θα μπορούσε να αποσπάσει και μια πέτρα, κατά κάποιο τρόπο. Αν υποθέσουμε πως μια ιδέα που παίρνει μορφή είναι ο ορισμός της λέξης πραγματικότητα (είπε η κουκουβάγια)

-Το λεξικό στην λέξη πραγματικότητα λέει:

Πραγματικότητα είναι η κατάσταση των πραγμάτων, όπως αυτά συμβαίνουν και όχι όπως θα μπορούσαν να συμβαίνουν . Στην πιο διευρυμένη του έννοια ο όρος πραγματικότητα περιλαμβάνει όλα όσα υπάρχουν είτε αυτά είναι παρατηρήσιμα είτε όχι.

Η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Φιλοσοφία χρησιμοποιεί 4 έννοιες ώστε να ξεχωρίζει τι αποτελεί μέρος της πραγματικότητας, δηλαδή τι αποτελεί πραγματικό φαινόμενο.

Αυτές είναι οι εξής: Φαινομενική πραγματικότητα, αλήθεια , γεγονός και αξίωμα (είπε η τσουκνίδα καμαρώνοντας για τις γνώσεις της)

-Ωραία....(είπε το κοτσύφι παίρνοντας βαθειά ανάσα και συνέχισε)....Τι θα λέγατε αν πω ότι : πραγματικότητα είναι μια ιδέα, που παίρνει ενέργεια  από  μια αιτία και αποκτά  μάζα ???

Όση περισσότερη ενέργεια τόσο μεγαλύτερη μάζα....ωστόσο αυτή η πραγματικότητα που είναι η πιο ύπουλη, είναι η : Φαινομενική πραγματικότητα που αναφέρετε στην αντίληψη του κόσμου από ένα και μόνο άτομο. Η φόρμα αυτή της πραγματικότητας βασίζεται καθαρά στην προσωπική αντίληψη του ατόμου από πολύ απλά πράγματα, όπως σχήματα, χρώματα κτλ. μέχρι σύνθετες έννοιες. Οι φαινομενολογικές πραγματικότητες πολλών ανθρώπων μπορούν να μοιάζουν ή να συμπίπτουν ή να είναι εντελώς διαφορετικές. Παράδειγμα: Η εντύπωση ότι η Γη είναι επίπεδη.

-Σε βρίσκω διαβασμένο karaflokotsifa (είπε η τσουκνίδα γελώντας)

-Έτσι,  για να έχουμε μια πραγματικότητα θέλουμε....μια ιδέα που θα συλλάβει ένας ή μια και αυτή η ιδέα θα πάρει  μάζα (υπόσταση) στον χωροχρόνο από μια αιτία και τότε θα μπορεί να γίνει αντιληπτή από τους άλλους. (είπε το κοτσύφι)

-Και αν δεν είναι φαινομενική πραγματικότητα, τότε η αξία της είναι αληθινή και έχουμε την πραγματικότητα που θέλουμε (είπε ο παπαγάλος)

-Άρα υπάρχουν πολλές πραγματικότητες, για κάθε πλάσμα ατομικές και ομαδικές...φαινομενικές και αληθινές... και εδώ φτάνουμε και σε αυτό που είπε η κουκουβάγια πριν (είπε το κοτσύφι)

-Τι είπα κότσυφα? (ρώτησε η κουκουβάγια)

-Είπες:  αν λέγαμε πως  φαινομενικά αυτή η πραγματικότητα σταμάτησε για αυτά τα πλάσματα να υπάρχει...

-Α ναι....και? (ρώτησε η κουκουβάγια τον κότσυφα)

-Τότε,είναι σωστό αυτό που είπα πριν, πως  δεν νομίζω ότι παύει να υπάρχει η πραγματικότητα κάποιου, αν αυτός σταματήσει να είναι αιτία σταματώντας την δράση του...κι αυτό γιατί  η πραγματικότητα αυτή μπορεί να είναι υπαρκτή από άλλους και να παίρνει από αυτούς μάζα-υπόσταση  και ενέργεια.

-Ωραίααααα.....ας μην το τραβήξουμε άλλο ... (είπε η τσουκνίδα) ας συνεχίσουμε την ιστορία μας επιτέλους...

-Ναι ναι!!! (φώναξαν όλοι μαζί)

-Ε  τότε τσίου!!!!!

Μια φορά κι έναν καιρό.....

.....ήταν ένα πουλί.....ένα μυστήριο πουλί....που είχε βρει τον δρόμο του...τον σκοπό της ζωής του, που θα έλεγαν και οι διανοούμενοι, ωστόσο...την  στιγμή  που ήταν έτοιμο να φτάσει εκεί που ήθελε....τα άφησε όλα και έκανε πίσω...χτύπησε με δύναμη τα φτερά του και φράάάαααααπ!!!!! Χάθηκε όπως εμφανίστηκε από το πουθενά ...έτσι ξαφνικά...
-Μάααα....γιατί να κάνει πίσω???  (ρώτησε η τσουκνίδα) Γιατί κάποιος που κάνει τόσο κόπο να αποκτήσει κάτι, και μετά να δώσει μια και να τα σκορπίσει όλα???
-Ίσως να μην ήταν τελικά αυτό που ήθελε.... (είπε ο παπαγάλος)
-Η μπορεί να βαρέθηκε...ή να του συνέβη κάτι τρομερό... (είπε η παπαγαλίνα κοιτώντας την κουκουβάγια με αγωνία)....

-Λέτε να πέθανε??? (ψιθύρισε η τσουκνίδα με κομμένη την ανάσα )
-Αφήστε την κουκουβάγια να μας πει την συνέχεια (είπε με τόνο που δεν σήκωνε αντιρρήσεις το Δυοσμαράκι )
-Πολλές φορές, (συνέχισε η κουκουβάγια) κάποια πλάσματα, αφήνουν μια πραγματικότητα που φαίνεται να είναι ιδανική, γιατί πρέπει να γεμίσουν την δεξαμενή της γνώσης, ή της  ουσίας αν θέλετε. Και ενώ πριν είχαν αρκετή δράση σ΄αυτή την πραγματικότητα που ζούσαν...κάποια στιγμή σταμάτησαν αυτή την δράση και η πραγματικότητα αυτή χωρίς άλλη δράση από μέρους τους σταμάτησε να υπάρχει, κατά κάποιο τρόπο.
Η καλύτερα θα ήταν αν λέγαμε πως: φαινομενικά αυτή η πραγματικότητα σταμάτησε για αυτά τα πλάσματα να υπάρχει.
-Μα...γιατί προσέθεσες την λέξη φαινομενικά? (αναρωτήθηκε η τσουκνίδα) Αφού η δράση κάποιου σταματά, η πραγματικότητά του...δεν υπάρχει!
-Να δεις που δεν θα την τελειώσουμε την ιστορία (είπε ο παπαγάλος)
-Γιατί το είπες αυτό? (τον ρώτησε η κουκουβάγια)
-Γιατί κάτι μου λέει ότι τώρα θα αρχίσεις τις ερωτήσεις, το έχω ξαναδεί αυτό (είπε ο παπαγάλος γέρνοντας το κεφάλι του δεξιά την στιγμή που η παρέα ξεσπούσε σε δυνατά γέλια)
-Μα οι ερωτήσεις δεν είναι αυτές που κάνουν την κάθε ιστορία να ξεδιπλώνεται καλύτερα? (ρώτησε η παπαγαλίνα )
-Όχι στις δικές μου ιστορίες... (είπε η τσουκνίδα) μόνο στις κουκουβάγιας τις ιστορίες και του karaflokotsifa συμβαίνει αυτό (συνέχισε, για να ξανά αρχίσει το γέλιο από όλη την παρέα)
-Ωραίαααα....(είπε η κουκουβάγια) Λοιπόν για το χατίρι της παρέας,  ας κάνω την εξής ερώτηση: από την στιγμή που κάποιο πλάσμα σταματήσει να είναι αιτία...σταματώντας την δράση του, η πραγματικότητα που είχε δημιουργήσει  πριν,  παύει να υπάρχει, ή μήπως όχι?
-Αυτή η ερώτηση μου μοιάζει με παγίδα (είπε η τσουκνίδα χαμογελώντας)
-Δεν βιάζομαι καθόλου (είπε η κουκουβάγια με ηρεμία και μια γλυκύτητα στην φωνή της) μπορώ να περιμένω για όσο θέλετε.
-Τώρα ήρθατε στα λόγια μου (είπε ο παπαγάλος με νάζι και το γέλιο του διατάραξε την ησυχία  του δάσους)

-Όχι δεν νομίζω πως παύει να υπάρχει η πραγματικότητα κάποιου, αν αυτός σταματήσει να είναι αιτία σταματώντας την δράση του. (είπε ο karaflokotsifas ) Και όχι μόνο δεν παύει να υπάρχει η πραγματικότητα, άλλα ακόμα και χωρίς να δρα σ αυτήν ο ίδιος, μπορεί  να γίνεται αιτία και να  παράγει αποτέλεσμα, ακόμη και εν τη απουσία του.....Ίσως όχι με την ίδια συχνότητα που υπήρχε πριν, όταν αυτός ήταν παρών....αν και αυτό δεν είναι κανόνας και κάποιες φορές η αποτελεσματικότητα κάποιου, μπορεί να είναι μεγαλύτερη, όχι ενώ είναι παρών, άλλα ενώ αυτός απουσιάζει.
-Επιτέλους ακούσαμε την φωνή σου karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια για να ξεσπάσει από όλους και πάλι ένα δυνατό γέλιο)
-Γιατί γελάτε ρε παιδιά??? (ρώτησε τάχα με θλιμμένο ύφος το κοτσύφι) Νομίζετε πως είναι λάθος άποψη αυτή που σας είπα? (ξαναρώτησε ο κότσυφας κοιτώντας αυτή τη φορά την κουκουβάγια)
-Ας ρωτήσουμε τα παιδιά karaflokotsifa ....ίσως τελικά αυτή η ιστορία να αργήσει λίγο παραπάνω αλλά  θα τελειώσει παπαγαλάκο μου (είπε η κουκουβάγια για να πέσει το γέλιο της αρκούδας και πάλι απ'ολους)

-Ε τότε....τσίου.........!!!!!!!!!!

καλό καλοκαίρι

ΤΣΊΟΥ....ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΤΣΊΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αγάπη χωρίς τέλος

....κρατούσε το μικρο χεράκι του γιου του, σαν κάτι πολύτιμο,σφιχτά και τρυφερά συνάμα. Περπατούσαν οι δυο τους στο μικρο σοκάκι του χωριού και η αγάπη που είχαν ο ένας για τον άλλο έγινε φως και φώτιζε το χωριό ολόκληρο.... 

Απέναντι,στο τέλος του δρόμου ήταν το μικρο μαγαζάκι που πουλούσε αυτές...τις μικρές γαλότσες που πηγαίναν να αγοράσουν...ίδιες με αυτές του μπαμπά....ολόιδιες....ήταν δεν ήταν τότε δυο τρίο  χρονών...κι όμως αυτή η σκηνή δεν έσβησε ποτέ από την μνήμη του. 

Όπως δεν έσβησαν όλες αυτές οι στιγμές που έζησαν οι δυο τους, μόνοι ή ανάμεσα σε άλλους...στιγμές γιομάτες αγάπη, στοργή μα και σεβασμό του ενός για τον άλλο.....

Η απόσταση ποτέ δεν στάθηκε αιτία να ξεχάσουν ο ένας τον άλλο και κάθε φορά που έσμιγαν ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια ώρα από την προηγούμενη συνάντησή τους.

Άλλες φορές, όταν μέναν μαζί και αντάμωναν,ήταν σαν να είχαν να ιδωθούν χρόνια ολόκληρα....

Εκείνη την Πέμπτη δεν πήγε για δουλειά...έτσι χωρίς κανένα λόγο....σηκώθηκε και έστειλε γραπτό μήνυμα ότι δεν μπορούσε να πάει στην δουλειά.

Θα κάθονταν στο σπίτι με τον γιο και την γυναίκα του....έφτιαξε καφέ και άναψε τσιγάρο.

Όταν χτύπησε το τηλέφωνο όλα είχαν τελειώσει. Ήταν η αδελφή του που έλεγε πως ο μπαμπάς δεν ξυπνούσε.....ήταν Πέμπτη 20 Οκτωβρίου  2011

Όταν έφτασε στο σπίτι τον είδε εκεί....στο κρεβατάκι του ξαπλωμένο να ...κοιμάται....του έκλεισε το στόμα, τον φίλησε στο μάγουλο....και του κράτησε το χέρι σαν κάτι πολύτιμο,σφιχτά και τρυφερά συνάμα...όπως τότε.....

Έφυγε όπως ακριβώς ήθελε...στον ύπνο του...

Σ αγαπώ, η καρδιά μου είναι γεμάτη από σένα ...θα ζεις για πάντα εκεί μέσα ως τη στιγμή που θα ανταμώσουμε και πάλι,του είπε και δεν έκλαψε, μα η καρδιά του ήταν έτοιμη να σπάσει.

Καλή αντάμωση....

Παγκοσμιοποίηση...

.....ετσι άκουσα να λένε οι άνθρωποι....ναι... αυτή ειναι η λέξη παγκοσμιοποίηση (είπε ο παπαγάλος στην παρέα) άλλα δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτή η λέξη.

-Εμένα μου ακούγετε σαν κάτι καλό (είπε η τσουκνίδα) σαν να λέμε...όλος ο πλανήτης μια παρέα!!!

-Δεν νομίζω πως αυτό θέλουν αυτοί που το έλεγαν (είπε ο καλός λύκος) εδώ μου βρομάει πονηριά!!!

-Συμφωνώ κι εγώ με τον λύκο (είπε ο karaflokotsifas) καλό θα ήταν να γίνει όλος ο πλανήτης μια παρέα....αλλά....

-Τι νομίζεις πως εννοούσαν αυτοί οι άνθρωποι  karaflokotsifa? (ρώτησε η κουκουβάγια το κοτσύφι)

-Μια παρέα να βάλει στο χέρι όλο τον πλανήτη...

-Και γιατί να ξεκινήσουν με τον Έλληνα? (ξαναρώτησε η κουκουβάγια)

-Γιατί αν περάσουν αυτό που θέλουν στους Έλληνες τότε θα περάσει παντού...δεν την ξαναπατάνε άλλη φορά.

-Γιατί? πότε την πάτησαν? ποιοι? (ρώτησε ο καλός λύκος)

-Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο...οι Γερμανοί...και από τότε τους έγινε μάθημα το πάθημα...

Απεχθές?

....απεχθές η από προχθές δεν ξέρω...άλλα όταν επικρατεί τέτοια πρωτόγνωρη....ησυχία στο δάσος....τότε καλό  ειναι να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά  (είπε ο παπαγάλος με κάποια υπερβολή καχυποψίας) εχω ακούσει πως η καταστροφή έπεται της γαλήνης.

 -Τι καταστροφή και κουραφέξαλα μας τσαμπουνάς τώρα?....(ψέλλισε η τσουκνίδα) έχουμε επιζήσει σε όλες τις συνθήκες...σχεδόν...δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που να μας ξαφνιαζει πια (συμπλήρωσε στην συνέχεια)

-Ναι ναι!!!!!!! (βιάστηκε να συμφωνήσει η παπαγαλίνα, ξαφνιάζοντας τον παπαγάλο για άλλη μια φορά)

-Δηλαδή θες να πιστέψω πως το dyosmaraki  έχει δει πάρα πολλές φορές αυτό το όνειρο που μας έλεγε το πρωι? (ρώτησε ο παπαγάλος)

-Δεν νομίζω να ήταν όνειρο όλο αυτό....(είπε ο karaflokotsifas) είναι μια πραγματικότητα....μια σκληρή πραγματικότιτα      

-Ίσως αυτό που λείπει είναι να βάλουμε λίγο χρώμα στην καθημερινότητά μας (είπε η Roadartist )

-Έχει ασχοληθεί κανείς με αυτά που λέγαμε χτες? γιατί βλέπω μια διάθεση για να ξεφύγετε φίλοι μου (είπε η κουκουβάγια)    

-Δεν έχεις δίκιο (είπε ο karaflokotsifas στην κουκουβάγια) μέσα στο θέμα είμαστε...όλα αυτά ειναι μέσα στο θέμα μας...κατα κάποιο όλα είναι μέσα.....

 

(το σκίτσο ειναι απο το getSkitso.php  boss.com.cy)

 

Αληθεια....

....τι είναι αυτό που μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα έτσι και όχι αλλιώς? καλά η άσχημα? εύκολα η δύσκολα?..........
Τι είναι αυτό που μας κάνει άλλοτε ευάλωτους και άλλοτε άτρωτους? ωραίους η άσχημους? καλούς η κακούς?
Τι είναι αυτό που μας λέει....μείνε η φύγε? Μπορείς καν το, ή άσε καλύτερα, που να τρέχεις τώρα?
Γιατί χάνουμε τον δρόμο μας....και πότε τον βρίσκουμε?
Πότε βολευόμαστε σε μια κατάσταση? και γιατί?
Γιατί δεν αλλάζουμε αυτά που δεν μας αρέσουν ενώ το θέλουμε?  ή πότε κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε προς το καλύτερο και πότε προς το χειρότερο?
Γιατί δεν αγαπάμε πάντα όσο θέλουμε να μας αγαπήσουν?
Γιατί κάνουμε τα εύκολα δύσκολα?
-ΕΕΕ!!!  Ακόμα δεν ήρθαμε και  πρέπει να απαντήσουμε ετσι απλά, σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, που καποιοι δεν θα τις απαντήσουν ούτε σε δέκα ζωές? (ρώτησε την κουκουβάγια ο κότσυφας ψάχνοντας συμπαράσταση από την παρέα του δάσους )
-Μπορείς αν θες να μου πεις την άποψή σου για ότι νομίζεις  karaflokotsifa είπε η κουκουβάγια)
-Μόνο εγώ?
-Όποιος νομίζει ότι έχει να πει κάτι....θα έχει την προσοχή όλων (είπε η κουκουβάγια )
-Παιδιά δεν μιλάει κανείς? (ρώτησε ο κότσυφας την παρέα του δάσους)
-Δεν θέλω να πούμε τιποτα τώρα (είπε η κουκουβάγια) σκεφτείτε και τα λέμε στην επόμενη μας συνάντηση....τώρα πες τε μου πως τα περάσατε όλο αυτό τον καιρό (είπε η κουκουβάγια στην  παρέα)
-Ε....τότε τσίου !!!!!!!

καλοκαίρι....ε και?

...αν και λίγο....καθυστερημένα... εύχομαι σε όλο το δάσος....σε όλο το κόσμο καλύτερα....να περνάει όπως θέλει ο καθένας (αν αυτό δεν ειναι ενάντια σε κάποιον άλλο ετσι?) και να ζει με γέλιο χαρά.......και δροσιά να πω?

Ναι!!! δροσιά θα πω.....α!!!....και τι άλλο????? 

καλό καλοκαίρι !!!

-Δηλαδή....τον χειμώνα θα είσαι εδώ??? (ρώτησε η κουκουβάγια με...ύφος...κου-κου-βα)

-Ποιόν χειμώνα καλή μου??? Το φθινόπωρο, για να μην πω τέλος Αυγούστου θα κελαηδάω στο δάσος

-Αν το λες εσύ...ετσι θα ναι... (είπε τότε η τσουκνίδα πνίγοντας το γέλιο της)

-Εεεε ναι.....και όπως είπαμε ετσι?  Τσίου και πάλι τσίου!!!

Στο τελος....

.....η ικανοποίηση που νοιώθει κανείς μετά από μια επιτυχημένη περιπέτεια...είναι μεγαλύτερη  όταν η στιγμή της ανάπαυσης είναι  το ηλιοβασίλεμα.... 

-Τελικά ο λύκος ο καλός τι έγινε? έφυγε έτσι απλά??? (ρώτησε ο παπαγάλος τον karaflokotsifa)

-Από εκεί και πέρα...ναι!! Απλά έφυγε! Άλλα όχι μόνος του. Εγώ κέρδισα ένα φίλο και αυτός άλλο ένα...και τι φίλο ε???

(είπε ο κότσυφας και έπεσε πολύ γέλιο στην παρέα.....τόσο πολύ, που ξύπνησε ο λύκος πριν την ώρα του)

-Δεν κάνετε ποτέ λίγη ησυχία εδώ??? (είπε ο λύκος τάχα θυμωμένος!!!)  

-Αυτό είναι κάτι που θα το συνηθίσεις εύκολα....η δύσκολα (είπε ο karaflokotsifas  και το γέλιο έπεσε σύννεφο) 

-Νομιζω πως θα συνηθίσω εύκολα εδώ (είπε ο λύκος ο καλός) είναι τέλεια.

-Ε!!! τότε....τσίου!!!!!!!!!!!

Ο λύκος...ο καλός

Πολλές φορές σχεδιάζουμε κάτι εμείς, μα τελικά, άλλα συμβαίνουν....Έψαχνα να βρω τον λύκο σαν τρελός, γεμάτος θυμό, άλλα και ερωτήσεις ,ωστόσο άργησα. Όταν τον είδα δεμένο στον πάσσαλο, κατάλαβα  πως κάποιος άλλος τον είχε πιάσει....κάποιος που δεν ήθελε το αίμα του στα χέρια του....άλλα δεν τον ήθελε και μέσα στα πόδια του.

Τα συναισθήματά μου άλλαξαν με μιας...τώρα δεν είχα καθόλου θυμό για τον λύκο....τώρα ένοιωθα θλίψη με το θέαμα... Από την άλλη ο λύκος ήταν μέσα στο νεύρο με την όλη κατάσταση που είχε να αντιμετωπίσει από την μια και από την άλλη το φυσούσε άλλα δεν κρύωνε που τον έπιασαν και τον έδεσαν........σαν σαλάμι!!!

-Μόνος σου είσαι εδώ? 

-Βλέπεις κανένα άλλο??? (γρύλισε μέσα από τα δόντια του ο λύκος)

-Και που είναι τώρα αυτοί που σε έδεσαν?

-Έφυγαν....δεν είχαν άλλο χρόνο για μένα είπαν....κι έφυγαν. Ωστόσο, βρίζοντας στην αρχή και γελώντας μετά, μου είπαν πως θα με τακτοποιήσουν οι άλλοι που με ψάχνουν και θα με βρουν εδώ...έτοιμο.

-Μα εσύ...γιατί την πάτησες έτσι φίλε μου? Τι σε έπιασε και ήρθες τόσο κοντά στο χωριό? τι έψαχνες? 

-Το δίκιο μου έψαχνα....τόσο βλάκας. Είχα θυμώσει με τους ανθρώπους που κατέστρεψαν σιγά σιγά τα βουνά και τα λαγκάδια...θύμωσα και έκανα το λάθος....ωστόσο το μετάνιωσα....

-Και πολύ πικρά αν κατάλαβα καλά.

-Μια χαρά κατάλαβες....μα μια στιγμή...εσύ ποιος είσαι? Γιατί όλο αυτό το ενδιαφέρον?

-Με λένε karaflokotsifa....σε έψαχνα για να σε πιάσω και να μάθω....για να μπορέσω να καταλάβω.

-Τι να καταλάβεις?

-Τι πρέπει να κάνω.

-Και δεν έβαλες άκρη ακόμα έτσι? (ρώτησε με πικρία ο λύκος)

-Αντιθέτως φίλε μου....ποτέ δεν ήμουν τόσο σίγουρος για κάτι.

-Τι εννοείς?

-Πρέπει να βρω πρώτα ένα τρόπο να σε ελευθερώσω και μετά κουβεντιάζουμε..... κάθε λεπτό που περνά είναι πολύτιμο...

Ο Άρης   και ο  mari   με βοηθήσανε, με κομμένη την ανάσα, για να μπορέσω να ελευθερώσω τον λύκο.....Όταν τον βγάλαμε επιτέλους από τον πάσσαλο...ο mari  ήταν αυτός που τράβηξε και το μεγάλο ζόρι, γιατί ήταν ο μόνος από τους τρεις μας που μπορούσε να βοηθήσει τον λύκο να κουβαλήσει την αλυσίδα. Εγώ με τον  Άρη κάναμε πτήσεις και οδηγούσαμε τον λύκο με τον mari σε ασφαλή δρόμο διαφυγής προς τα βουνά. 

Χριστός Ανέστη

Χρόνια πολλά και καλά για όλα τα πλάσματα της γης

Αγάπη Ειρήνη και χαρά...έτσι απλά...αληθινά

αν και με μια μικρή....καθυστέρηση,

ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ

Άκου πως έχουν τα πράγματα....

Στο χωριό μας, είναι πάντα ήσυχα και συνήθως τα καταφέρνω και  μόνος μου μια χαρά.

Η δουλειά μου, είναι να προσέχω το χωριό από τους κλέφτες.

Εδώ οι άνθρωποι είναι τίμιοι και δεν είχα πολλές πολλές σκοτούρες στο κεφάλι μου....ώσπου.....ώσπου....

-Ώσπου τι???

(ξεφώνισε ο karaflokotsifas)

-Ώσπου άρχισαν οι ψίθυροι στα σοκάκια του χωριού....

-Και τι έλεγαν αυτοί οι.....ψίθυροι  mari ?     

-Μιλούσαν για τον λύκο.....έλεγαν πως αυτός ο λύκος ειναι ο μεγαλύτερος κλέφτης στα μέρη μας.... Έλεγαν ακόμη, πως τιποτα δεν μπορεί να του ξεφύγει....πως ένα του κόλπο  ήταν να μαγεύει τα θύματά του ετσι, που δεν μπορούσαν να του αντισταθούν, άλλα και φοβερά και τρομερά πράγματα για την εξυπνάδα του,την δύναμη,την υπομονή του και τα άλλα πολλά του χαρίσματα.

Ωστόσο κανείς δεν μπορουσε να αποδείξει την ύπαρξή του ....ώσπου....

-Ώσπου τι?  (ξαναρώτησε ο karaflokotsifas το σκυλάκι)   μην με κάνεις να στα βγάζω με το τσιγκέλι!!!

-Ώσπου έκανε ένα βράδυ την εμφάνισή του, στην στάνη της πλαγιάς....της  μεγάλης πλαγιάς.

Ευτυχώς εκεινη την ώρα περνούσα από εκεί μαζί με τον Άρη και άκουσε τις φωνές μας και τράπηκε σε φυγή....

Το άλλο πρωί, ολο το χωριό έμαθε πως όλα ήταν αλήθεια!

Ο πονηρός λύκος είχε κατέβει απο τα βουνά στο χωριό μας.Ήταν καθαρά θέμα τύχης που δεν είχαμε θύματα, καθώς τα πρόβατα κοιμόντουσαν του καλού καιρού και οι άνθρωποι ειχαν από νωρίς εξαφανιστεί από την πλαγιά, καθώς η ώρα ήταν πια περασμένη και η κούραση της μέρας μεγάλη.

-Τι σας εχει κάνει να πιστεύεται πως ο λύκος θα ξανάρθει στο χωριό.....και μάλιστα με άσχημες διαθέσεις? (ρώτησε ο karaflokotsifas το κοτσυφι και το σκυλάκι)

-Καλά...για τις διαθέσεις του...ας μην γίνει λόγος...Θαρρώ πως ειναι φως φανάρι τι ψάχνει ο λύκος από το χωριό. (είπε ο  Άρης με σιγουριά γι αυτό που έλεγε) Το θέμα ειναι να τον βρούμε πριν γίνει το κακό

-Ναι ναι!!! αυτό θα ήταν έργο Θεού (είπε ο mari δυνατά)

-Καμιά φορά καλό ειναι να μην προτρέχουμε φίλοι μου  (είπε o karaflokotsifas κοιτώντας μια τον ένα και μια τον άλλο) Είναι εξυπνότερο να δούμε το θέμα σφαιρικά, για να έχουμε καλύτερη αντίληψη της κατάστασης.

Και για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή....εσύ mari είπες πως στο χωριό συνήθως ειναι ήσυχα....ετσι δεν ειναι?

-Ναι ετσι ειναι....άλλα τώρα με τον λύκο τριγύρω? πάει η ησυχία και η ασφάλεια μαζί, θα έλεγα....περίπατο!!! Τώρα κανείς δεν ειναι πια ήσυχος τα βράδια.

-Τον έπιασε ποτέ κανείς τον λύκο να του μιλήσει? (ρώτησε ο karaflokotsifas )

-Να του μιλήσει? και τι να του πει? (είπε ο  mari το σκυλάκι με απορία)...τι να κουβεντιάσει κανείς με ένα...λύκο?

-Τις διαθέσεις του πρώτα πρώτα...Καλά ήρθε στο χωριό....άλλα γιατί? τι έγινε ? Τι τον οδήγησε  στην μεγάλη πλαγιά τελικά?

-Ετσι απλά??? (αναρωτήθηκε ο  Άρης το το κοτσυφι της πόλης) Και πιστεύεις ότι μπορεί να βρεθεί λύση στο πρόβλημα ανοίγοντας την κουβέντα με τον λύκο?

-Ετσι απλά φίλοι μου....Ετσι απλά....αν δεν κουβεντιάσουμε με αυτόν που έχουμε απέναντί μας πως θα δούμε που βρισκόμαστε? Και πως αν δεν γνωρίζουμε πως έχουν τα πράγματα ακριβώς, θα μπορέσουμε να βρούμε λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα?

Πως ειναι δυνατόν να έρθει εδώ ο λύκος, ενώ παλιά δεν έρχονταν? Τι τον έκανε να φερθεί τόσο...ανόητα?

-Ξέρεις αυτά όλα ακούγονται σωστά, (είπαν το σκυλάκι με το κοτσύφι με μια φωνή κοιτώντας ο ένας τον άλλο) αλλά.....

-Τι αλλά??? (ρώτησε ο karaflokotsifas)

-Αλλα...ποιος θα κουβεντιάσει με τον λύκο?  (είπε ο  Άρης)...εγώ? η ο  mari, ή μήπως να πηγαίναμε όλοι μαζί?

-Αφήστε παιδιά θα πάω  εγώ.....φτιάξτε μια δροσερή σκουλικοσαλάτα  και έρχομαι...

Για το Πάσχα?

Στο Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο

 

 

Mια ομάδα bloggers που βοηθάει τις μαμάδες που βρίσκονται φυλακισμένες στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας μαζί με τα παιδιά τους. Το ξεblogαρισμα συνεργάζεται με τις κοινωνικές λειτουργούς των φυλακών και στο blog αυτό θα διαβάζετε για τις δράσεις μας αλλά και για όσα μας προβληματίζουν. Όσοι από εσάς θέλετε να μας βοηθήσετε είτε ως εθελοντές είτε προσφέροντας κάποια είδη πρώτης ανάγκης μπορείτε να μας στείλετε mail στο xeblogarisma@gmail.com.

 

 

ο καλός ο λύκος...

μ'αυτα και μ'αυτα...τι μου ήρθε τώρα στο μυαλό..... (μονολόγησε ο κότσυφας και ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πονηρό του ράμφος)
-Ελα...πεσ'το karaflokotsifa, έτσι κι αλλιώς θα το πεις τώρα που έκανες πρόλογο(είπε η κουκουβάγια και ξεκαρδίστικαν όλοι απο τα γέλια)
-Αν δεν θέλετε, δεν πειράζει.....(είπε το κοτσύφι τάχα πειραγμένο από τα γέλια των φίλων του)
-Έλα μην κάνεις τον δύσκολο karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια)....λεγε!!!
-Ήταν τότε που γνώρισα τον λύκο...τον καλό τον λύκο!!
-Τον λύκο???
-Έτυχε να περάσω από ένα φιλαράκι μου....ένα κοτσύφι της πόλης, τον Άρη.....ας τα πάρουμε απο την αρχή όμως.........Όταν έφτασα στην πόλη έψαχνα τον φίλο μου που σας είπα.
Κάθε φορά που τον έβρισκα, ήταν έτοιμος να φάει μια σκουλικοσαλάτα ή την έψαχνε σε κάποιο πάρκο της πόλης.
Εκείνη την μέρα, είχα περάσει απο όλα του τα στέκια και δεν τον είχα πετύχει σε κανένα απο αυτά.
Πολύ περίεργο, γιατί η μέρα ήταν χαρά Θεού και αυτό από μόνο του ήταν ένας σοβαρός λόγος,για μια δροσερή σκουλικοσαλάτα...τελικά τον βρήκα πάνω σε μια νεραντζιά, να μιλάει σ'ενα σκυλάκι...ένα άσπρο σκυλάκι με μαύρες βούλες, που στέκονταν ακριβώς από κάτω.
Είχαν απορροφηθεί από αυτά που έλεγαν και άργησαν πολύ να καταλάβουν πως τους παρακολουθούσα χωρίς να μιλάω για αρκετή ώρα.
Κάποια στιγμή που το βλέμμα του έπεσε πάνω μου...αρχικά σάστισε και μετά φώναξε δυνατά:
-Κaraflokotsifa!!!!!!!!!!! Δεν το πιστεύω.....είσαι ώρα εδώ?
-Όχι και τόσο για να βγάλω άκρη απο αυτά που λέγατε αλλά, αρκετό για να καταλάβω πως κάτι σε απασχολεί φίλε μου.
-Να σου συστήσω πρώτα πρώτα τον φίλο μου από δω...είναι ο mari και είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του χωριού,είπε ο Άρης το κοτσύφι (και μου έδειξε ένα άσπρο σκυλάκι με μαύρες βούλες, τον mari, όπως τον ήξεραν όλοι.)
-Σε έψαχνα σε όλη την πόλη παλιόφιλε (είπα) σχεδόν ανησύχησα....τι τρέχει???
-Ήρθες σε δύσκολη στιγμή karaflokotsifa....o Θεός σε έστειλε για να βοηθήσεις...ήρθες την κατάλληλη στιγμή.
-Χαίρω πολύ karaflokotsifa (είπε το σκυλάκι) έχω ακούσει τόσα πολλά για σένα.
-Ελπίζω να είναι καλά αυτά που άκουσες....
-Μα ναι...(είπε το σκυλάκι) ο Άρης μου έχει μιλήσει για τις περιπέτειες σας και συμφωνώ...ήρθες την κατάλληλη ώρα να με βοηθήσεις.
-Ευχαρίστως να το κάνω άλλα πρέπει πρώτα να μου πείτε δυο λόγια για την υπόθεση
-Άκου πως έχουν τα πράγματα karaflokotsifa γιατί ο Άρης τα ξέρει από πρώτο χέρι....

-ΤΣΊΟΥ......

Η επιστροφή

Η πρώτη επαφή είχε γίνει με όλους όσους ήθελαν να αλλάξουν...και αφού ήταν δύσκολο να κάνουν τους άλλους να ακολουθήσουν το ρεύμα γιατί είχαν βολευτεί ή γιατί φοβόντουσαν την αλλαγή,έκαναν ένα μονοπάτι για όλους.
-Δηλαδή? σαν να λέμε άνοιξαν τον δρόμο karaflokotsifa? (ρώτησε η τσουκνίδα)
-Αυτό ακριβώς έκαναν.
-Και πως το έκαναν αυτό?
-Οι καταπιεστές των ανθρώπων είχαν φτιάξει τους κανόνες στα μέτρα τους. Είχαν δώσει στους ανθρώπους να καταλάβουν πως αυτοί αποφάσιζαν ψηφίζοντας, άλλα είχαν φροντίσει να υπάρχουν μόνο δικοί τους άνθρωποι σε όλα τα κινήματα...κόμματα όπως τα έλεγαν οι άνθρωποι.
-Δηλαδή...σαν να λέμε όλα τα κόμματα ήταν στο...κόλπο? ήταν δικά τους??? (ρώτησε ο παπαγάλος)
-Ναι φίλε μου καλέ...όλα τα κόμματα ήταν δικά τους...έτσι έκαναν ότι ήθελαν και οι άνθρωποι δεν είχαν καμιά τύχη...γιατί ότι και αν ψήφιζαν οι άνθρωποι, αυτοί έκαναν αυτό που ήθελαν να κάνουν.
Κάποιες φορές έσπρωχναν τους ανθρώπους στο να αλλάξουν την γνώμη τους, γιατί έτσι θα περνούσαν ότι ήθελαν, με μικρότερο γι αυτούς κόστος...και αυτό γίνονταν πάντα.
-Και πως άλλαξε αυτό κότσυφα? Πως άνοιξαν τελικά το μονοπάτι??? (ρώτησε ξανά ο παπαγάλος)
-Αφού όλοι στην πολιτική σκηνή ήταν δικοί τους και ελεγχόμενοι,έφτιαξαν μια νέα παράταξη, ένα νέο κόμμα, με σκοπό να αλλάξουν τους κανόνες και να έρθουν νέοι άνθρωποι να δουλέψουν για το καλό της χώρας και του συνόλου. Άνθρωποι απλοί και όχι επαγγελματίες πολιτικοί.
Άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης άλλα και άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, άφησαν για λίγο τις δουλειές τους και ασχολήθηκαν με την χώρα τους.
Επιστρατεύτηκαν νομικοί και οικονομολόγοι και ετοίμασαν την νέα τάξη πραγμάτων. Έφτιαξαν ένα κόμμα και ένα μονοπάτι που δεν θα εξαρτιόνταν από έναν μόνο άνθρωπο ηγέτη,άλλα θα μπορούσε να προχωρήσει μόνο του, γιατί κι άλλες φορές όταν κάποιος ήθελε να αλλάξει τα πράγματα τον έκαναν δικό τους με τον ένα η τον άλλο τρόπο η...τον εξαφάνιζαν από τον δρόμο τους.
-Και πως έγινε αυτό? Τι άλλαξαν τελικά? (ρώτησε η τσουκνίδα τον κότσυφα)
-Το νέο αυτό κίνημα ήταν για τον λαό από τον λαό και ο λαός θα είχε πάντα λόγο για ότι απασχολούσε την χώρα του ψηφίζοντας.
Το κόμμα λοιπόν υποσχέθηκε, πως οι νόμοι πια θα ίσχυαν για όλους και φτιάχτηκε ένας νέος νόμος, περί ευθύνης υπουργών. Όλοι θα έδιναν λόγο για ότι έκαναν και θα δικάζονταν όπως οι απλοί πολίτες της χώρας. Αυτοί που είχαν χαντακώσει και προδώσει την χώρα, θα δικάζονταν.
-Και ποιος θα έκρινε ότι κάτι δεν πάει καλά για να γίνει έλεγχος, αν αυτό ήταν απαραίτητο?
(ρώτησαν ο παπαγάλος με την παπαγαλίνα με μια φωνή)
-Ο πρόεδρος της χώρας που και αυτός θα εκλέγονταν στο εξής και δεν θα ήταν διακοσμητικό στοιχείο πια.
Αυτός θα κινούσε τα νήματα όταν υπήρχε ανάγκη κατά την γνώμη του ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς η καλώντας τους πολίτες να ψηφίσουν.
Αυτά έπρεπε να αλλάξουν για να σωθεί η χώρα από τους προδότες και να γίνει το παράδειγμα για άλλες χώρες να ακολουθήσουν το μονοπάτι φίλοι μου.
-Τελικά τι έγινε karaflokotsifa? (ρώτησε η κουκουβάγια το κοτσύφι)
-Ελπίζω να τα κατάφεραν οι άνθρωποι φίλοι μου....γιατί δεν ξέρω τι απέγινε τελικά.
-Δεν ξέρεις??? (τσίριξε η τσουκνίδα ξαφνιασμένη από αυτό που άκουσε τρομάζοντας τους όλους)
-Δεν ξέρω...θυμάμαι όμως ότι ενώ καθόμουν σε ένα πάρκο και κοιτούσα τα δέντρα, είδα ένα κοτσύφι....εκείνη την στιγμή τα θυμήθηκα όλα...ποιος ήμουν και ξαφνιάστηκα με αυτή την διαπίστωση μου. Κάθισα την υπόλοιπη ήμερα και σκεφτόμουν ποιος ήμουν τι έκανα και άλλα πολλά. Αργά το βράδυ αποκαμωμένος, κοιμήθηκα με αυτές τις σκέψεις και όταν ξύπνησα όλα είχαν αλλάξει...
-Τι άλλαξε παλιόφιλε? (ρώτησε η κουκουβάγια)
-Εγώ άλλαξα...δεν ήμουν πια άνθρωπος....άλλα κοτσύφι.
-Αρκετό καιρό μας έλειψες karaflokotsifa.....επιτέλους...καλώς ήρθες και πάλι στο δάσος μας και στην φωλιά σου (είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας με νόημα)

-Ε...τότε...τσίου!!!!!