Χάθηκες για μέρες....

.....κάποιοι εδώ έλεγαν, πως όταν χάνεσαι κάτι ωραίο φέρνεις πίσω στο δάσος!!!
Άλλοι είπαν πως γνωρίζεις νέα πλάσματα και έτσι γίνεσαι πιο σοφή.
Μερικοί είπαν ότι ψάχνεις να βρεις απαντήσεις σε ερωτήματα, που με χαρά
μας εμπιστεύεσαι, για να θυμηθούμε αυτά που "ξεχάσαμε" μπαίνοντας σ αυτό
εδώ το δάσος!!!! (είπε στην κουκουβάγια ο κότσυφας)
- Εσύ γιατί λες ότι έλειψα karaflokotsifa?
- Στην αρχή σκέφτηκα, πως ψάχνεις την γνώση στην βιβλιοθήκη των σοφών....
άλλα ακούγοντας τους άλλους είπα ότι κάτι θα ξέρουν,
για να λένε αυτά που λένε!!!
-Ε λοιπόν όλοι σας έχετε δίκιο!!! (είπε η κουκουβάγια)
-Δηλαδή τι? μας έφερες κάτι αυτή τη φορά?
Γνώρισες μήπως άλλα πλάσματα και σου έμαθαν κάτι ωραίο?
Βρήκες μήπως απαντήσεις που ξεχάσαμε?
Η έγινες ακόμα πιο σοφή στην βιβλιοθήκη των σοφών?
-Πρώτα από όλα "κοίταξα" μέσα μου και άκουσα την φωνή....μετά έπονται όλα όσα είπες!!!
-Και τι σου είπε η φωνή? (ρώτησε ο κότσυφας με αγωνία)
-Στην αρχή τίποτα,μετά όμως μου είπε...
"Είναι σοφία το να γνωρίζεις τους άλλους
και φώτιση το να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Ο Κυρίαρχος των πλασμάτων είναι ισχυρός,
ο κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος.

Ευτυχία είναι το να είσαι ευχαριστημένος
και δυστυχία είναι το να επιβάλλεσαι στους άλλους.
Διάρκεια είναι να παραμένεις στη θέση σου,
αιωνιότητα είναι το να πεθαίνεις και να μη
χάνεσαι"
Ήταν φωνή ενός φίλου αυτή που μου μίλησε karaflokotsifa όταν άκουσα την σιωπή!!!
-Ποιος είναι αυτός? πως τον λένε αυτόν τον φίλο?
-Είναι ένας.......Δράκος karaflokotsifa, το όνομα του είναι Λαου-Τζε!!!
-Τότε...τσίου....

Είναι αλήθεια....

.….πως τις πρώτες μέρες σου στο δάσος σαν κουκουβάγια τις πέρασες

μαζί με την κουκουβάγια που έρχεται κάθε χίλια χρόνια?

(είπε ο karaflokotsifas στην κουκουβάγια για να την τραβήξει από την σκέψη

της, γιατί νόμιζε πως η μεγάλη παύση που έκανε, οφείλονταν σε σκέψεις

στενάχωρες , μιας και ο ίδιος έκανε το λάθος πριν λίγο να την ρωτήσει πως

ξεπέρασε την απώλεια του μεγάλου έρωτα της)

((Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, εκείνες οι μέρες ήταν σαν στιγμές και τα χρόνια έφευγαν με τόση ταχύτητα, που δεν καταγραφόντουσαν από τα ραντάρ του χωροχρόνου! Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που ο χρόνος δεν μας χρέωνε. Ήταν σαν να ζούσαμε στο όνειρο κάποιου άλλου, κάνοντας τα πράγματα που φαινόντουσαν απίθανα, με τον ποιο απλοϊκό τρόπο.

Το μόνο που φοβόμασταν τότε, σε αυτή την ονειρική μας περιπέτεια, ήταν να μην ξυπνήσει κάποτε αυτός ο άλλος και χαθούμε εμείς!!!

Όλα ήταν πολύ πιο απλά από ένα σημείο και έπειτα.

Η αρχή όμως φίλε μου… η αρχή ήταν βουνό, το ποιο ψηλό βουνό που μπορούσα να φανταστώ τότε.

Όλα ξεκίνησαν όταν συνάντησα εκείνη. Μια μέρα, που όλα για μένα ήταν μάταια. Που τίποτα δεν με άγγιζε πια.

Ήταν μια μέρα σαν της άλλες. Ένα πρωινό, που δεν είχε όμως την ευωδιά που είχαν τα άλλα πρωινά που είχα ζήσει ως τότε.

Όλα είχαν αλλάξει. Όλα είχαν χαθεί!!! Τίποτα δεν είχε σημασία για μένα.

Δεν υπήρχε κάτι να περιμένω, ούτε κάτι να ελπίζω πια.

Καθόμουν μόνη στην άκρη ενός κλαδιού , με το βλέμμα μου χαμένο στον ορίζοντα.

Δεν ένοιωθα την ύπαρξη των περαστικών, ούτε και με ένοιαζε τη σκεφτόντουσαν για μένα όσοι με γνώριζαν. Γιατί στην πραγματικότητα δεν με ήξερε κανένας, μα ούτε και με ενδιέφερε κανένας πια.

Δεν με ένοιαζε ούτε ο πόνος που ένοιωθα στο στήθος μου, ούτε που το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει …

Πόσο πολύ τα πράγματα άλλαξαν !!! Κι όμως … όλα παρέμειναν ίδια.

~ Μπορεί οι εικόνες να αλλάζουν, μα η ουσία όλων παραμένει η ίδια. Ακόμα και

όταν η ύλη χαθεί !!!

Η φωνή της με τράβηξε από της σκέψεις μου. Ήρεμη, σίγουρη, μπάσα φωνή.

Τόσο γλυκιά… σχεδόν τραγουδιστή.

Αυτό που με έκανε να την προσέξω όμως ήταν αυτό που είπε. Η διατύπωση της σκέψης της που ταυτίζονταν με την δική μου.

Σα να διάβασε την σκέψη μου…

~ Κάτι μου θυμίζει αυτό, είπα γυρνώντας προς το μέρος που άκουσα την φωνή της.

~ Μάλλον σου θυμίζει μια αλήθεια που ξέχασες . Ότι θεωρούμε δεδομένο εάν κάποτε σταματήσουμε να το σκεπτόμαστε και να το επιβεβαιώνουμε παύει να υπάρχει για εμάς.

Ωστόσο ακόμα και όταν σβήσει η μορφή, η ουσία της παραμένει ζωντανή.

Ακόμα και όταν η ύλη χαθεί!!!

~ Ναι άλλα αν η μορφή σβήσει και χαθεί από κάτι που μέχρι χθες το επιβεβαίωνες κάθε στιγμή. Και η σκέψη ακόμη και τώρα, δεν λέει να πάψει

να επιβεβαιώνει και να χαϊδεύει αυτό που δεν υπάρχει πια, πως η ουσία της μορφής σήμερα, παραμένει ίδια?

~ Μιλάς σαν να ξέχασες πως το παρόν το παρελθόν και το μέλλον εκδηλώνονται στον ίδιο χρόνο.

Υπάρχουνε ξέρεις πλάσματα, που σκέφτονται και ζουν μόνο το παρόν, λες και δεν υπάρχει τίποτα μετά η πριν απ΄ αυτό και έτσι ζουν με τον φόβο.

Είναι και κάποια πλάσματα που κόλλησαν στο παρελθόν και έτσι ζουν λάθος.

Όμως είναι και άλλα πλάσματα που σκέφτονται μόνο το μέλλον και δεν ζουν καθόλου.

Εσύ, εσύ όμως φίλη μου, έχεις να θυμηθείς πολλά, γιατί η αγάπη για άλλα πράγματα σε απορρόφησε από την αληθινή γνώση!!!

Είναι η ώρα για να ενώσεις το παρελθόν το παρόν και το μέλλον σου σε μια ενότητα και να αναλάβεις τα πραγματικά σου καθήκοντα.

Ήρθε η στιγμή να αναλάβεις την θέση μου.

Εγώ τέλειωσα την δουλειά μου σ αυτό το δάσος!!! ))

~Ξέρεις κάτι karaflokotsifa? Ότι αγαπάμε αληθινά δεν χάνεται ποτέ.

(είπε χαμογελώντας στον κότσυφα με νόημα η κουκουβάγια)

Τότε κουνώντας το κεφάλι του τσίου…..

Αντίσταση με ένα ποίημα...

Το αρχικό κάλεσμα ήταν της Εαρινής Συμφωνίας,

στον τον Φυσιοδίφη.

Από αυτόν η σκυτάλη πέρασε στον skoinovati

και στην συνέχεια στην "Η"...


που μου έκανε την πρόταση να αντισταθώ με ένα ποίημα.....


Αντιστέκομαι λοιπόν κι εγώ από δω,
με ένα ποίημα του Κώστα Βάρναλη....

" Η μπαλάντα του κυρ' Μέντιου"

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Κούτσα μια και κούτσα δυο
της ζωής το ρημαδιό!

Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' φήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια
με κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Aνωχώρι, Κατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι,
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κι' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.

Kαι ζευγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαϊ.

Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη
ε κουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!

Aλλά εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Μάη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.


Kι' ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
"Σε καβάλησε ο Χριστός!

Δούλευε για να στουμπώσει
όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...
-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"

Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κι' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!

Kι' όταν ένα καλό βράδυ
θα τελειώσει μου το λάδι
κι' αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ είν' η ζωή),

H ψυχή μου θε να δράμη
στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!

Γέρασα κι' ως δε φελούσα
κι' αχαΐρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:
"Χαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κύρ Μέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη,
συ που δίδαξες αρνί
τον κύρ λύκο να γενή!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Μα με την κουβέντα αυτή
πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρεις. Όπου ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου-
τον αφέντη τον κουφό σου!
Και στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.

Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι' έχ' η πλάση κοκκινίσει
κι' άλλος ήλιος έχει βγη
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".


Κώστας Βάρναλης

Με την σειρά μου εγώ να δώσω την σκυτάλη σε
* mamma
* dyosmaraki
* genna

που αντιστέκονται έτσι κι αλλιώς.... ποιητικά





τέλος τσίου...

Η αλήθεια είναι πως.......

..... το θέμα αυτό δεν το εχω κάνει!!! Έτσι θα απαντήσω καταθέτοντας
την γνώμη μου κατά κάποιον τρόπο, με ότι εγώ νομίζω πως είναι σωστό!
( είπε ο κότσυφας στην κουκουβάγια, θυμίζοντας
περισσότερο βρεγμένη γάτα, και όχι πουλί που δεν πιάνεται στον αέρα)
-Χαλάρωσε karaflokotsifa το σημερινό θέμα δεν το εχω διδάξει, δεν είναι
στην ύλη της τάξης μας. Είναι όμως κάτι που πρέπει να αναλύσουμε
για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σωστά!!!
-Μάλιστα, μάλιστα (είπε ο κότσυφας με ανακούφιση) θέλεις να δεις
πως αντιλαμβάνεται ο κάθε ένας μας, αυτό που λέμε τύχη......
Τι να πω.....θα έχεις τους λόγους σου εσύ!!!!
-Αυτό είναι το μόνο σίγουρο στην υπόθεση karaflokotsifa.
Λοιπόν!!!.... τι λες? θα αρχίσεις καμιά φορά?
-Εεεε....τύχη, σύμπτωση απρόβλεπτων γεγονότων που...
-Karaflokotsifa?
-Τι ???
-Αυτή είναι η δική σου γνώμη? η του λεξικού της βιβλιοθήκης του δάσους?
-Μα το τρίτο σκέλος της ερώτησης ρωτάει...
-Και γιατί λες εσύ karaflokotsifa, ότι είναι τρίτη και όχι πρώτη αυτή η ερώτηση?
-Απλά εγώ νόμιζα, πως δεν έχει σημασία η σειρά των απαντήσεων, αρκεί να είναι σωστές!
-Eγώ πάλι είμαι σίγουρη ότι έχει και αν απαντήσεις κατά αυτό τον τρόπο,
οι απαντήσεις σου δεν θα είναι " ορθές" αλλά "λογικές" και σίγουρα όχι δικές σου!!!
-Ωραία λοιπόν!!! Υπάρχει!
-Τι υπάρχει karaflokotsifa ?
-Η τύχη.
-Ως τι υπάρχει karaflokotsifa ? Με το τσιγκέλι θα σου τα βγάζω ?
Αν θυμάμαι καλά, που θυμάμαι, μου είπες ότι έχεις πολλά να γράψεις
και ως εδώ οι απαντήσεις σου δεν σε επιβεβαιώνουν.
Για να σε βοηθήσω να γίνεις ο εαυτός σου, σου λέω πως ότι και να πεις,
θα το θεωρήσω σωστό. Αρκεί να είναι η δική σου άποψη!!!
-Τώρα κατάλαβα...(είπε ο karaflokotsifas χαμογελώντας με νόημα)
Είναι σαν να λέμε, ότι η αντίληψη που έχει κάποιος για ένα θέμα(για το τι είναι σωστό και τι δεν είναι) του δίνει μια πραγματικότητα που για αυτόν είναι αληθινή!!!
Άρα αν πιστέψω ότι η τύχη είναι κάτι, που εγώ δεν συμμετέχω ενεργά, αλλά
μόνο παθητικά,μου συμβαίνει στην πραγματικότητα και θεωρώ τότε τον εαυτό μου άτυχο, αγνοώντας την σημασία της σύμπτωσης, της ικανότητας και της γνώσης!!!
-Υπάρχει λοιπόν αυτό που αποκαλούμε τύχη karaflokotsifa ???
-Υπάρχει!!!
Μόνο που δεν είναι δεδομένη, γιατί με την γνώση, την ικανότητα
και την αντίληψη του ο καθένας, μπορεί να επηρεάζει την συχνότητα της σύμπτωσης.
Τότε μπορούμε να πούμε ότι φτιάχνει την τύχη του και δεν την κυνηγάει!!!!
-Και ποιος είναι για σένα ο σωστός ορισμός της λέξης τύχη karaflokotsifa ?
-Τύχη είναι να βρίσκεσαι την κατάλληλη ώρα, στο σωστό μέρος και να ξέρεις τι να κάνεις !!!
-Θα μπορούσες να μου πεις τώρα τον ορισμό που δίνεις στην λέξη ατυχία?
(είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας με ικανοποίηση )
-Νομίζω πως ναι, ατυχία είναι να βρίσκεσαι, στο λάθος μέρος , την λάθος ώρα
και να μην ξέρεις τι σου γίνεται!!!
(απάντησε ο karaflokotsifas με σιγουριά, καμαρώνοντας πια... σαν παγόνι
βάζοντας τα γέλια μαζί με την κουκουβάγια)
-Δεν περίμενα κάτι άλλο από σένα karaflokotsifa !!!(του είπε προσπαθώντας να σταματήσει τα γέλια η κουκουβάγια)
-Τότε... τσίου

Τρεις ήταν οι ερωτήσεις......

.....που έπρεπε να απαντήσει για να πέραση το μάθημα!!!

α) Υπάρχει πραγματικά αυτό που αποκαλούμε τύχη?

β) Κατά ποσό αισθάνεσαι "τυχερός" στη ζωή σου ?

γ) Ποιος είναι για σένα ο σωστός ορισμός της λέξης τύχη ?

Τώρα μάλιστα!!!
Τρεις ερωτήσεις παγίδα (σκέφτηκε ο κότσυφας)
Και πότε το κάναμε αυτό και δεν το πήρα χαμπάρι?
Ότι και να πω μπορεί να είναι σωστό και λάθος ταυτόχρονα...
-Ωραίος είμαι..... ψιθύρισε, έχω να απαντήσω σε τρεις
ερωτήσεις και τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκα είναι, μια αναγνώριση,
μια αρνητική σκέψη και δηλώσεις πανικού και απαισιοδοξίας!!!
-Είπες κάτι καραφλοκοτσυφα? ( ρώτησε χαμογελώντας η κουκουβάγια)
-Να ξέρεις....είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω, αλλά δεν με
βοηθάνε οι φτερούγες μου!!!
Είχα μια απότομη προσγείωση εχτές το απόγευμα και χτύπησα κάπως άτσαλα!!!
-Δεν υπάρχει πρόβλημα καραφλοκοτσυφα (είπε η κουκουβάγια κάνοντας προσπάθεια
για να μην σκάσει από τα γέλια) από εσένα δέχομαι και προφορικές απαντήσεις.
Περίμενε να τελειώσουν οι άλλοι όμως για να μην ακούσουν τι θα λέμε!!!

Ουφ... πήρα μια παράταση για να βάλω της σκέψεις σε τάξη (σκέφτηκε ο κότσυφας)
πόσο δύσκολο μπορεί να είναι?
ίσως μεγαλοποίησα λίγο την δυσκολία του θέματος...........

-Λοιπόν ? του απεύθυνε τον λόγο όταν έφυγαν όλοι, η κουκουβάγια.
-Δεν είναι λίγο... άδικο για μένα να εξεταστώ προφορικά? (είπε ο κότσυφας κομπιάζωντας)
-Γιατί άδικο καραφλοκότσυφα ? Χάρη σου κάνω και έχεις παράπονο ? (του είπε με αυστηρό τρόπο δήθεν, η κουκουβάγια)
-Όχι όχι προς θεού, αλλά να...οι άλλοι που έγραψαν ειχαν την πολυτέλεια της διόρθωσης ενώ εγώ......
-Θα την έχεις κι εσύ, αλλά για τον Θεό ξεκίνα επιτέλους!!!

και τότε, τσίου.......

Κάτι δεν πάει καλά

Δεν απορώ που οι ψυχαναλύσεις μου δεν προχωράνε και τόσο...
Ούτε ένας προβληματικός δεν με έχει ανακαλύψει ακόμα!!!
Η εγώ δεν διαφημίζω τον εαυτό μου όσο θα έπρεπε, η όλα καλά
αρμενίζουνε σ αυτήν εδώ την πλάση!!!
Η αλήθεια είναι πως έχω κόψει τελείως την τηλεόραση.
Μια συσκευή που η καλύτερη χρήση της στις μέρες μας είναι, να
αποτελεί περιφερειακό ρόλο του DVD και του PSP.
Έτσι μπορεί και να είμαι βαθιά νυχτωμένος με τα όσα συμβαίνουν
στο δάσος μας!!!
Άλλα πάλι, ούτε ένα μικρο νευρικό κλονισμό, μια ψυχική διαταραχή
βρε αδελφέ?
Να κάνω και εγώ την πρακτική μου στο επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή.
Όχι τίποτα άλλο, άλλα να μην πάνε χαμένα τόσα χρονιά σκληρής μελέτης!!!
Έχω αναγκαστεί δε, να δουλεύω Σαββάτο Κυριακή (για να τα βγάλω πέρα)
σε γάμους, όλων των ζώων του δάσους χωρίς διακρίσεις, επιλέγοντας
τραγουδάκια για να χορεύουνε!!!
Αν το μάθουν αυτό οι προ-καθαροί μου(έτσι αποκαλώ τους ασθενείς μου)

θα με κάνουν πέρα δίχως άλλο!!!

Και καλά να ήμουνα ένα αηδόνι, ένα καναρίνι βρε αδελφέ, καραφλοκότσυφας
όμως διασκεδαστής, από ψυχοθεραπευτής δεν κολλάει και τόσο!!!
Από την άλλη όμως...δεν περνάω και άσχημα.....
όσο για την εξάσκηση του επαγγέλματός μου τι να κάνω? θα περιμένω!!!!

τσίου-τσίου........

Η παρουσία μου δεν τον πείραζε...

...η όψη του ήρεμη και φιλική......κάθε τόσο όμως, έριχνε κλεφτές ματιές γύρω του, σα να φοβόταν ότι κάτι δυσάρεστο θα συμβεί.
Ύστερα σηκώνονταν και βημάτιζε νωχελικά, καπνίζοντας το ένα τσιγάρο απάνω στο άλλο, σα να ήθελε να χορτάσει τις φλέβες του νικοτίνη και τα πνευμόνια του με καπνό.
Κάπου κάπου σφύριζε αδιάφορα ένα σκοπό που κάτι μου θύμιζε, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ το τραγούδι.
Όταν κάποια στιγμή ήμουν σίγουρος πως θα έφευγε πια, τον πλησίασε κάποιος με γρήγορο βήμα και στάθηκε απέναντί του.
Δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν, άλλα δεν είπαν πολλές κουβέντες.
Τέλος, μια χειραψία έβαλε φινάλε στη συνάντηση και οι δυο τους έφυγαν γρήγορα γρήγορα παίρνοντας αντιθέτους δρόμους.
Αυτό είναι ( είπα δυνατά) "η μοναξιά του σχοινοβάτη" λες και με ρώτησε κάποιος ποιος ήταν ο σκοπός που σφύριζε ο τύπος πριν λίγο.
Έφυγα σιγοτραγουδώντας.........
.......είδα πολλούς που ζήσανε για πλακά, είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά............



τσίου.....

Το δάσος του κότσυφα

-Η αλήθεια είναι πως δεν σε έχω ξανά δει στο δάσος μας...
((είπε η κουκουβάγια στον κότσυφα, που κάθισε δίπλα
σε ένα κλαδί για να την βλέπει))
-Με έχεις ξανά δει ((είπε ο κότσυφας)) αλλά δεν ήμουν έτσι και δεν με γνώρισες.
Άλλωστε έχει περάσει καιρός από τότε!
-Όσος καιρός και να πέρασε, όσο και να άλλαξες θα σε θυμόμουνα. Ξέρεις δεν ξεχνώ σχεδόν ποτέ.
Και εσύ δεν είσαι από αυτούς που θα ξεχνούσα!
-Ε τότε γιατί με ξέχασες? ((είπε ο κότσυφας περιπαιχτικά))
-Δεν σε ξέχασα, πως να ξεχάσω κάτι που δεν γνωρίζω?((είπε η κουκουβάγια σχεδόν θυμωμένη))
-Η ουσία είναι ότι τότε δεν ήμουν έτσι όπως είμαι τώρα.....
-Πως ήσουν δηλαδή? ((ρώτησε η κουκουβάγια κάπως ειρωνικά))
-Αν το ήξερα ότι θα μου έκανες τέτοιες ερωτήσεις, δεν θα σου έλεγα καλημέρα...θα πήγαινα στο απέναντι δέντρο να κάτσω μονός μου!!!
-Και γιατί απέναντι μου παρακαλώ? ((ρώτησε με απορία δήθεν η κουκουβάγια))
-Για να δω πως ζει μια κουκουβάγια.
-Και γιατί σε νοιάζει εσένα, πως ζουν οι κουκουβάγιες ε?
-Γιατί έμαθα ότι η ζωή στο τελευταίο της στάδιο.... είναι με αυτή τη μορφή, της κουκουβάγιας!!!
-Ε και???
-Να... θέλω να ξέρω αν θα μου άρεσε αυτή η ζωή, ξέρεις..... σκεφτόμουν να μείνω λίγο ακόμα εδώ στο δάσος!!!
-Και τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις γι αυτό?
-Δεν ξέρω ακριβώς ...κάτι κακό φαντάζομαι!!!
-Αυτό δεν μπορείς να το κανονίσεις μόνος σου κότσυφα , ξέρεις υπάρχουν κανόνες, που μόνο όταν θα είσαι έτοιμος να ζήσεις τη ζωή της κουκουβάγιας, θα καταλάβεις καλά!!!
Το μόνο που σου λέω είναι αυτό... ζήσε όσο καλύτερα μπορείς σαν κότσυφας και όταν θα έρθει εκείνη η ώρα που θα έρθεις σαν κουκουβάγια, δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα για να γίνεις ξανά κάτι άλλο.
Δεν θα το θέλεις άλλωστε!!!
Γιατί η ζωή απ όσο ξέρω, δεν είναι αυτή που γνωρίζουμε σαν όντα του δάσους...η ζωή δεν τελειώνει ποτέ!!!
Μπορεί να σταματάει εδώ σ 'αυτό το δάσος, αλλά αυτό το δάσος δεν είναι το μοναδικό!!!
Ούτε και το τελευταίο!!!!
Και τότε....
ο karaflokotsifas κελάηδησε τσίου

Καλά κρασιά

Ζούμε σε μια εποχή που όλα πάνε (κατά πως λέει και ο σοφός) κατά διαόλου.
Ζούμε μάλλον σε μια χώρα ευρωπαϊκή που έχει προβλήματα τριτοκοσμικά, με νόμισμα ισχυρό, και έσοδα (για τα δεδομένα αυτά ) πενιχρά.
Οι κάρτες οι πιστωτικές, φορτωμένα γαϊδούρια που δεν τραβάνε άλλο σε ανηφόρα.
Τα δάνεια πάσης φύσεως, που στοργικά οι καλές μας τράπεζες, μας χορηγούν με τόση προθυμία, βραχνάς του νεοέλληνα και όχι μόνο.
Οι δουλειές όπως ακούω, δεν πάνε καθόλου καλά.
Η ανεργία είναι ένα θέμα που έγινε ανάθεμα.
Γίναμε επιτέλους ευρωπαίοι ( η μήπως ευρω-πέοι) με τα όλα μας.
Η νυχτερινή διασκέδαση περιορίζεται πλέον σε Παρασκευή και Σαββάτο.
(η μόνο Σαββάτου?)
Έτσι λένε οι καταστηματάρχες των κέντρων διασκέδασης, και οι ταξιτζήδες που, κατά πως φαίνεται τα ξέρουν όλα από πρώτο χέρι, βεβαίως βεβαίως.
Τώρα γιατί όταν εμείς βγαίνουμε έξω πρέπει να κλείσουμε τραπέζι και της καθημερινές είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Ίσως εμείς πηγαίνουμε στα μαγαζιά που αποτελούν την εξαίρεση και επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Άντε και καλή διασκέδαση σε όλους, γιατί όπως έλεγαν και οι παλιοί, η φτώχεια θέλει διασκέδαση!!!
Να συμπληρώσω κι εγώ πως, της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες!!!

τσίου...

Στη μέση ο Μανώλης

Καλή μας βδομάδα και χρόνια πολλά στον Γιάννη και την Ιωάννα βεβαίως βεβαίως.

Θέλω να είμαι αισιόδοξος και σήμερα, άλλα δεν τα καταφέρνω και τόσο καλά με όλα αυτά που βλέπω τριγύρω μου.
Η tv θαρρείς και απευθύνεται σε μαλάκια και έτσι και τα προγράμματά της είναι λίαν επιεικώς μαλακίες (με το συμπάθιο που λέει και η κυρα-Ευτέρπη)
Οι δημοσιογράφοι σαν σύγχρονοι τραγωδοί φτιάχνουν την τράγο-δημοσιογραφία του σήμερα, όπως τους συμφέρει η όπως τους προστάζουν.
Από την άλλη οι πολιτικοί (αυτοί που ανιδιοτελώς θα μας έσωναν, που να μην σώσουν που λέει και ο στιχουργός) διαμορφώνουν την νέα τάξη πραγμάτων, βάση του χρονοδιαγράμματος της παγκοσμιοποίησης.
Για το καλό μας βεβαίως βεβαίως.
Τηλεοπτικά παράθυρα με λίγο απ όλα, κόντρες επωνύμων σε σήριαλ και στη μέση ο Μανώλης = κοινό, μάζα, πελάτες, ψηφοφόροι, δηλαδή εμείς όλοι.
Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι πως η καλή μουσική είναι μια καλή διέξοδο από την μαυρίλα.
Άνοιξε τα μουσικά παράθυρά μου.
Ίσως να πουν κάτι και σε σένα.
Επανέρχομαι δριμύτερος!!!

τσίου....

Αγάπη η πίστη?

Τι είναι τελικά πιο δυνατό η αγάπη, η μήπως η πίστη?
Είναι είναι δυνατόν να αγαπάς κάτι και να μην το πιστεύεις?
Ή να πιστεύεις κάτι και να μην το αγαπάς?
Υπάρχουν παραδείγματα "αγάπης"που απουσιάζει η πίστη.
Αλλά είναι μεγάλο αγκάθι η ζήλια και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή αγάπης, αλλά ένα είδος αρρώστιας!!!
Από την άλλη, κάποιος άλλος μπορεί να" πιστεύει" κάτι που δεν αγαπά.
Ή σε κάποιες περιπτώσεις να "πιστεύει" κάτι που αντιπαθεί.
Εδώ όμως νομίζω ότι υπάρχει ένας συνδυασμός από εσωτερικές παραφωνίες, πασπαλισμένες από ζήλια, ανασφάλεια, αίσθηση αδικίας προς τον εαυτό και εν πάση περιπτώσει ένας συγκερασμός αντί-επιβιοτικών συναισθημάτων.
Μήπως οι παραφωνίες και τα προβλήματα σε ότι αφορά την αγάπη η την πίστη μας οφείλονται στην απουσία του ενός από το άλλο?
Ίσως ωφεληθούμε σε αυτά τα δυο (η μήπως είναι ένα και τα δυο στη πραγματική τους μορφή?) από την αγάπη και την πιστή των φίλων μας των σκύλων προς τα "αφεντικά" τους!!!

ΤΣΙΟΥ...

Η στροφή

• 

Δεν ξέρω ακριβώς γιατί γράφω σε τούτη τη γωνιά.
Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα κάποιος να διάβαζε αυτά που γράφω, αν και το βλέπω πολύ χλομό!!!
Τότε γιατί κάθομαι και παλεύω με το πληκτρολόγιο, για θέματα που πολύ πιθανόν να μην ενδιαφέρουν κανένα άλλο εκτός από μένα?
Ίσως αυτή η γωνιά πρέπει να αλλάξει ονομασία.....
Αυτό είναι. Από σήμερα ο karaflokotsifas ανακάλυψε κάτι που δεν μπορούσε να ξέρει από πριν. "Κaraflokotsifas" ψυχανάλυση σε βάθος από το πιο μυστήριο πούλι.

τσίου...

Καλή αρχή

Αν η ζωή μας έχει την πορεία που θέλουν οι αφέντες της γης, τότε ο κόπος που κάνουν τόσες χιλιάδες χρόνια δεν πήγε χαμένος.
Αν η αλήθεια είναι καλά κριμένη πίσω από κάθε ψέμα, που βολεύει τον κάθε ένα μας, τότε δεν φταίει αυτή.
Αν ο χρόνος που ήρθε, μας βρει αναγεννημένους, τότε κάτι μπορεί να αλλάξει τελικά!
Όλοι μας θέλουμε να έχουμε μια καλή και ευχάριστη ζωή.
Μια ζωή χωρίς πόνο, που οι άλλοι θα μας θέλουν για αυτό που είμαστε.
Που η αλήθεια δεν θα φέρνει θλίψη αλλά αισιοδοξία.
Που η μοναξιά δεν θα είναι απόρριψη μα επιλογή.
Που η συντροφικότητα δεν θα είναι υποχρέωση αλλά ανάγκη εσωτερική.
Όλοι μας θέλουμε να έχουμε, να κάνουμε, για να είμαστε.
Μα η σωστή σειρά νομίζω πως είναι η αντίστροφη.
Πρέπει να είμαστε για να κάνουμε και να έχουμε!!!
Καλή αρχή σε όλες και όλους μας.

Τσίου...

Κάπου, κάποιος,κάποτε.

Κάπου κάποιος κάποτε, έδωσε ένα καλάμι ψαρέματος σε κάποιον που πεινούσε. Στη συνέχεια του έμαθε να ψαρεύει με αυτό , έτσι και έγινε.

Ο κάποιος, όταν είδε ότι ο άλλος κάποιος έμαθε να ψαρεύει καλά, ευχαριστημένος με το εαυτό του , έφυγε με ελαφρά πηδηματάκια για το χωριό του στην Κίνα (για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος στον ίδιο και όχι στον κάθε τυχόντα )

Ο κάποιος που έμεινε πίσω κέρναγε την πείνα του καθημερινά με φρεσκότατο ψαράκι και ευχαριστούσε τον άλλον κάποιο που του έμαθε να ψαρεύει και του έδωσε και το καλάμι του βεβαίως βεβαίως.
Ο καιρός πέρασε και ο κάποιος αφού βαρέθηκε το φρεσκότατο (κατά τα άλλα ψαράκι ) έκανε από τα νεύρα του το καλάμι του Κινεζου χίλια κομμάτια και έφυγε όσο μακριά μπορούσε από το ποτάμι που ψάρευε.

Ο μέρες πέρασαν όμως και ο κάποιος, άρχισε να ακούει το στομάχι του να διαμαρτύρεται κάνοντας θορύβους που δύσκολα περιγράφονται.
Θα πάω πίσω στο ποτάμι σκέφτηκε, να βρω ότι απόμεινε από το καλάμι.
Πήρε τον δρόμο για το ποτάμι λοιπόν και σε λίγες ώρες φτάνοντας εκεί άρχισε να ψάχνει.
Αποκαμωμένος από την κούραση μετά από λίγη ώρα έκατσε σε ένα βραχάκι να πάρει μια ανάσα.
Άκουσε τότε μια γλυκιά μελωδία από φλογέρα,που τον έκανε να τη ακολουθήσει.
Φτάνοντας εκεί που ακούγονταν η μουσική, είδε έναν τύπο να παίζει με μια αυτοσχέδια φλογέρα που είχε φτιάξει από ένα κομμάτι καλάμι.
Ο τύπος μόλις είδε τον κάποιο να πλησιάζει σταμάτησε το τραγούδι του και τον χαιρέτισε.

• Έλα φιλέ να μου κάνεις παρέα, μόλις έψησα δυο γιγάντιες τσιπούρες και ετοιμαζόμουν να φάω.

Ο κάποιος κάθισε δίπλα στον τύπο και έφαγε το ψάρι του λαίμαργα.
Αφού έφαγαν ο τύπος άρχισε να παίζει με την φλογέρα του κάτι σκοπούς που είχε επινοήσει
για να ευχαριστήσει τον Θεό (όπως ο ίδιος είπε) που του έδινε ότι χρειάζονταν για να ζήσει .
Μέτα από λίγη ώρα ο τύπος (αφού μάζεψε με προσοχή την πετονιά του) έφυγε, παίζοντας με την φλογέρα του ένα χαρούμενο σκοπό, αφήνοντας τον κάποιο πίσω στο ποτάμι σκεπτικό.
Τσίου...

Όλα καλά

Καλή χρονιά!!!
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Ας είναι η χρονιά αυτή δημοκρατική,
ίση για όλους!!!
Ας είναι η χρονιά αυτή που η ειρήνη
θα αρχίσει να εξαπλώνετε σε όλη τη γη.
Πάνω και κάτω.
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους μας.
Χρόνια μας καλά!!!
τσίου...